Sydney

	Zondag 6 oktober: we geven elkaar elke dag een leerwoordje, voor Kirsten iets in het Engels (rifle, necktie, extortion, licorice, cartilage, condescending, paramount, dodge); voor Bas een medisch woordje (glycogeen, ulna, leukocyt, mammae, musculus gluteus maximus, axon, inversie/eversie, mitralisklep). Op het woordje mitralisklep hebben we twee uur lopen praten (en wandelen) over het hart. De manier van denken tussen engineers en dokters werd daarbij zeer duidelijk. We vertrokken per vliegtuig, 2 uur vliegen en een uur tijdsverschil, naar Sydney. Bij aankomst bleek het weer beter bij onze vakantiewensen te passen. De middag hebben we doorgebracht bij een van de bezienswaardigheden die op ons lijstje in de rubriek ' misbaar' stonden: Seaworld: een grote selectie aquaria waar Kirsten verwoede pogingen deed een zeepaardje scherp op de foto te krijgen (waarschijnlijk niet gelukt) en Bas ditzelfde probeerde door middel van filmpjes van een zeedraak (gelukt). Seaworld staat bekend om twee grote tanks, waar je in glazen tunnels -alsof je op de zeebodem loopt- doorheen loopt. In de tanks rondom je heen zie je vervolgens manta's, zeekoeien, haaien en leuke lieve visjes. Al met al hebben we vele uren hier doorgebracht, een aanrader dus (zeker als je van zeepaardjes en fotograferen houdt). In een side-walk café op Oxford street maakten we kennis met het 'bring your own' concept: neem zelf je bier/wijn mee en betaal 2 dollar 'dit mag je hier opdrinken-geld'. Je zelfgekochte wijn is vele malen goedkoper dan bij een restaurant. Wat opvalt is dat het eten, zelfs voor eetcaféprijzen, elke keer weer van goede kwaliteit is, prettig. Na het eerste biertje van de vakantie voor Bas, en de reeds bekende reacties van Bas op bier, kwam nog de volgende uitspraak: "Het antwoord op alles: hefe weizen". Inmiddels herkennen wij op de kaart een lekker lokaal (Darwin) visje, het lijkt op 'Baramunda', want zelf schrijven kunnen we het nog niet. Ook de zoete bubbelwijn, Australische natuurlijk, herkennen we: sweet lips (ja, de naam is wat twijfelachtig). Foto: walvis
Maandag 7 oktober: DE hoogtepunten van de stad, zijnde: het opera house en de harbour bridge. Het opera House hebben we van alle kanten aanschouwt: mrs Mcarthur point, de pont naar Manly (in een half uur vaart deze door de gehele haven), vanaf de entree en vanaf de brug. Eerste indruk: groter dan verwacht (tweede indruk: niet meer). Bas: mooi gebouw. Kirsten: nog enthousiaster. Het gebouw is door een Deen ontworpen, welke een ontwerpwedstrijd had gewonnen. Na de nodige politieke en bouwkundige problemen is hij gestopt, maar het gebouw werd een aantal jaar later en 107 miljoen dollar verder alsnog opgeleverd. De schelpen bestaan uit tegels. Bas: "Het is gewoon een badkamer binnenste buiten". Dan de brug: leuk achtergrondje voor het opera house. Je kan de brug, over de boog, ook beklimmen. Dit kost circa 200 dollar, kost 3,5 uur en stalen zenuwen. Wij hebben de brug gewoon gebruikt waarvoor hij bedoeld is. Foto: er moet er toch één scherp zijn...
	Dinsdag 8 oktober: na een eerste aarzeling hebben we toch maar een whale watching tour geboekt. Deze vertrok 's ochtends en maakte bij het invaren van de zee hoge golven mee waardoor we met speedboot en al door de lucht voeren en nu snappen we waarom je niets aan een speedboot hebt bij winderig weer. Na een paar keer gevlogen te hebben begrepen we de vragen over ' recente chirurgie gehad?, rugklachten?, zwanger?'. Leerpunt: ga achterin een speedboot zitten of neem een tragere boot. Uitspraak Bas, na weer een harde klap op het water: "Dat kan gewoon gebeuren. Een golfje missen. Ernaast landen." Maar goed: na eerst twee keer een fontein op afstand gezien te hebben, op zich al bijzonder, zagen we na een goed uur dan een jonge bultrug het water doorklieven. Ouders en begeleiders hadden er geen zin in, die bleven onderzee. Aan wal duurde het een tijdje eer het lichaam begreep dat de wal vast zit aan de grond, daarmee niet onderhevig is aan trillingen van 0,1-1 Hertz (althans niet in amplitudes van 2-4m). Foto: Sydney bij nacht
De stadswijk 'The Rocks' vonden we niet boeiend, darling harbour was leuker en lag vol met klassieke zeilschepen die op het 100-jarige bestaan en bijbehorend feest van de Australische marine waren afgekomen. En toen gingen we voor de derde keer in zes jaar naar de bioscoop, naar het IMAX- theater. Kirsten blij. Vroeger gingen mijn ouders ook zeer zelden/nooit naar de bios, tot teleurstelling van Marie-Anne. Op een gegeven moment zei ik dat ze eens naar de film 'Space Cowboys' moesten gaan, dat die erg geschikt voor ze was. Ze zijn hier toen heen geweest en dit was, zeker voor mijn moeder, een succes. De film waar Bas en ik uitkwamen was "Gravity" (ja, ook in de ruimte dus..). Genen. Woensdag 9 oktober: het straatbeeld van Sydney lijkt vol te zijn met zwangere vrouwen. Daarnaast zijn er ook een aantal zwervers, die we in Melbourne niet tegen kwamen. In Melbourne kom je dan echter wel weer strontzakken bij/achter een paard tegen, niet in Sydney helaas. Daarnaast zie je enkele fietsers, waarbij de fietser verplicht een helm moet dragen. Bij vette dingen (toetjes, ijsjes) zie je vaak de calorieën erbij staan. De ochtend hebben we besteed aan wat winkelen op een grote toeristenmarkt. Daarna gingen we naar het meest bekende strand (Kisten aan Bas: "Hoe heette die ook al weer?"): Bondi Beach. Dit boemerangvormige zandstrand met surfers ligt zo'n 30 minuten met de bus in een buitenstadswijk. Vervolgens gingen we door naar Rick en Tanya: een stel dat we in Peru hadden leren kennen. Het bleek dat zij dezelfde problemen hadden met het uit La Paz komen (demonstraties door mijnwerkers, die de toegangswegen aan het opblazen waren) als wij, maar dan nog een stukje erger. Met het heerlijke eten van Tanya, deels bereid op de bbq -veel gebruikt door Australiërs- hebben we hier een erg gezellige avond gehad. Foto: 107 miljoen dollar

Reacties? Mail naar: Kirsten

Naar Red Centre...