Melbourne e.o.

	De laatste cliënten van Kirsten, net voor de vakantie, reageerden erg enthousiast op mijn vakantie, omdat ze 6 jaar in Sydney hadden gewoond. Na nog wat laatste tips (“Neem de langzame ferry naar Manly” etc.) vertrok ik naar huis om de laatste spullen te gaan pakken. Dinsdag 24 en woensdag 25 september: 9:15 trein, 15:30 vliegtuig Schiphol; 6,5 uur later landing in Dubai. Hier hebben we de verjaardag van Bas gevierd met baklava en warme choco. Twee en half uur later zaten we weer in het vliegtuig, vliegend door tijdzones, waardoor zijn verjaardag nog nooit zo kort was geweest. Via een tussenlanding in Kuala Lumpur kwamen we 16 uur later in Melbourne. Met een taxi kwamen we uiteindelijk om 1 uur a.m. plaatselijke tijd aan in het hotel, 100 meter van het strand. We voelden ons eigenlijk prima ondanks het grote gebrek aan slaap. Donderdag 26 en vrijdag 27 september: relax/lees/jetlag dagen. Nog nooit eerder hebben we zo'n last gehad van een jetlag. In slaap komen lukt uiteindelijk nog wel, maar als je dan midden in de nacht wakker wordt opnieuw in slaap komen, laat staan 's ochtends je bed uitkomen.. Inmiddels wel 2 boeken ook uit (Kirsten)/ 4 games afgekeurd (Bas), inclusief het spel dat de vorige grote vakantie zijn gemoederen zeer bezig hield (“Geef die Ipad eens, even kijken hoe 't met mijn stad gaat”). Foto: jongen van emu
Zaterdag 28 september: stadsdag. Met de tram gingen we naar het centrum. Hier hebben we de hoofdstraat, Swanson street, en alle omgevende gebouwen gezien. Wat ons opviel is het vele gebruik van felle(re) kleuren dan we meestal zien. Ook is er veel ruimte voor moderne architectuur. Beiden maakten van Kirsten een aangenaam gezelschap. Verder zijn er natuurlijk vele Victoriaanse bouwsels, met de gebruikelijke zuilen, kransen, poorten, façades, gevels, inclusief een mooi winkelcentrum. De Franse en Kaapse koloniale stijl was echter mooier. Er rijdt in Melbourne een stadstram speciaal voor toeristen, gratis, en daarmee dus vol met locals. Uiteindelijk zijn we via de kust teruggelopen en sloten we de dag traditie getrouw af met een toetje, in dit geval een choco- grand-marnier/rum-bal. Zondag 29 september: vandaag stond één van de mooiste botanische tuinen van de wereld op het program. Na 2 uur stonden we weer buiten (...) en waren we vervroegd bij tante Magda, met man Morris en zoon Robert. Bas heeft deze tante gezien toen hij een half jaar oud was. De Nederlandse drop werd goed ontvangen, de 'Australische' Fish en Chips ook. Het opgerakelde fotoalbum bracht erg mooie foto's van de familie. Met name broer Ernst-Jan had in zijn jongere jaren slechts een wit paard nodig gehad voor de dames. Anke heeft nog steeds dezelfde blik/ ogen als tijdens haar basisschool jaren. Foto: Melbourne
	Maandag 30 september: we hadden voor de rest van dit deel van Australië een minicamper gehuurd welke we op hebben gehaald. Via de supermarkt (LINKS rijden!), vertrokken we naar Philip Island, twee uur ten zuiden van Melbourne. Dit schiereiland is toegankelijk voor auto's en niet groter dan 'een kwartier autorijden van oost naar west'. Helemaal in het westen was een stuk met zeehonden. Deze waren met het blote oog echter niet te zien. De kust leek wat Engels/Iers (maar daar komen we volgende zomer wel op terug). Vervolgens gingen we naar een koala reservaat. Koala's leven in eucalyptusbomen, hier zijn 72 soorten van. Zestig daarvan vallen letterlijk in de smaak bij koala's. Overdag zitten/slapen ze in deze lichtgekleurde (stam) bomen, 's Nachts worden ze actief. En hoe vind je een koala vervolgens? Hier zijn verschillende methodes voor. Methode 1) de wet van de grote getallen Chinezen/Japanners. Zoek een groep Chinezen/Japanners en volg de loodlijn van de Ipad/mobiele telefoon richting de koala. Methode 2) zoek in een eucalyptusboom naar een grijze bol haar in een vork van takken. Na deze trip gingen we naar het pinguïnspektakel. Op bankjes wacht je met alle overige toeristen tot sunset en dan komen de kleine pinguïns (20cm, dus kleiner dan hun Zuid-Afrikaanse collega's) in groepjes bij de waterlijn uit zee en wachten daar tot ze daar met voldoende zijn en gaan dan op weg naar hun holen. Het was zeker apart, maar het was ook zeker overprijsd. Dinsdag 1 oktober: we hadden verrassend goed geslapen in de toch ruime minicamper. We schuiven de deuren open om voor ons twee precies dezelfde minicampers te zien staan met een groepjes Nederlanders. Vandaag gingen we naar Healesville om een park met Australische fauna te bezichtigen. We gingen voor het vogelbekdier. Als bonus kregen we ook de tasmaanse duivel, wombat (cavia van 20kg), dingo's, inheemse vleermuizen en vogels, koala's en verschillende soorten kangoeroes etc. te zien. Mooi, dan hoeven we daar niet meer naar te turen onderweg. We komen ze nu vast bij bosjes tegen. De avond bracht ons nog een competitief spelletje 'rammen tegen zo’n aerodynamische schijf (Sven weet wat ik bedoel)'. Foto: de 12 apostelen langs the Great Ocean Road
Woensdag - vrijdag 2-4 oktober: op weg naar de 'Great Ocean Road': een weg langs de kust van Australië van 300km lang, startend circa 80km ten zuidwesten van Melbourne. De route slingert langs de kliffen en geeft mooie uitzichten over de zachte kalkstenen kliffen. Achtereenvolgens bezochten we een aantal uitzichtpunten, een waterval, 'the London bridge' - een grote kalksteen, in de vorm van een brug, in het water-, een 'arch/grotto/boog', een aantal stranden en baaien, in het bijzonder de Bay of Islands was heel aardig. Hier stonden een aantal grote kalkstenen ('apostelen') in het water. Uiteraard reden we ook langs de '12 apostelen' (geen 12 stenen, maar minder), wat feitelijk hetzelfde idee was als de Bay of Islands, maar dan beroemder. Beiden zijn zeker de moeite waard. Wat opviel was dat bij vrijwel elke uitrit na een tussenstop een bord met de tekst 'drive left in Australia' stond. Daarnaast zagen we ook eens zelfstandige Aziaten, die net als wij met z'n tweetjes en een huurauto/camper rondreden in plaats van de veelvoorkomende "grote bus vol Japanners". De borden langs de weg, maar ook in de stad, zijn verder alles behalve subtiel: "drowsy drivers die", "micro-naps kill in seconds" etc. Op het einde van de great ocean road ligt het stadje Warrnambool. In het seizoen komen de moeder walvissen nabij de stranden hier hun jongen baren en grootbrengen, waarna ze na een aantal maanden -met jongen- weer vertrekken. Vader walvis blijft in deze tussenperiode meer bij de kust vandaan. Wij zagen, zoals verwacht, geen walvissen. Vervolgens reden we nog 13km door naar het 'Tower Hill Game Reserve'. Dit is een reservaat in een uitgebluste vulkaankrater, waar koala's, kangoeroes, emu's, zwarte zwanen etc. etc. leven. Zeker de moeite van het bekijken waard. Het kamperen tussendoor liep soepel. Ontbijten met uitzicht op een klein soort rode papegaai, en een stel witte grotere met gele kuif, is daarbij natuurlijk fraaier dan je 'superman-fysio-oefeningen' te doen in front of de rest van de camping. Zaterdag 5 oktober:het park 'The Grampians' hebben we vandaag bezichtigd. Voor wandelaars is dit zeker leuk, aangezien er vele routes zijn. Echter: de natuur van dit park is gelijkende een Luxemburgs park, met als uitzondering de soort bomen (eucalyptus) en de dieren die je soms langs de kant van de weg tegenkomt. We hebben de McKenzie watervallen gezien (niet de moeite waard), enkele uitzichtpunten waarbij je vooral ziet dat de bergen plots vanuit een groot plat landschap omhoog rijzen, waarbij ze op één lijn liggen, dit in verband met de ontstaanswijze (plaattektoniek). Dit hele park is een heilige omgeving voor de Aboriginals. Als laatste zagen we enkele oude rotstekingen hiervan. Vervolgens waren we in drie uur rijden terug in Melbourne.	Foto: overdag slapen koala's

Reacties? Mail naar: Kirsten

Naar Sydney...