Start Familie en Vrienden Sport Racketlon Jongleren Reizen Digi foto's
Inleiding Wetenswaardigheden Melbourne e.o. Sydney Red Centre Cairns - Whitsunday Islands Darwin e.o. Foto's Filmpjes


Maandag 14 oktober: met een huurauto, de eerste keer dat we een 'economy-class' auto boeken en daadwerkelijk ook een economy-class auto meekrijgen, en dus de eerste en laatste keer dat we bij Europcar boeken, reden we in twee uur naar het noorden van Cairns voor het aldaar gelegen regenwoud in het Daintree national park. We aten als lunch kangoeroevlees: donker en taai, als wild. Dit was zeker eetbaar, maar niet gelijk lekker. Het krokodillenvlees was smaakvoller (maar ook niet direct voor vaker) en was wit vlees met een structuur gelijkend kippenvlees. Bij de erop volgende privé riviercruise, die zich klaarblijkelijk richtte op krokodillen bekijken als mede het zoutwater mangrovebos (luchtwortels die boven de modderige kleibanken uitsteken als een veldje riet) zagen we twee krokodillen, een rog en verder voornamelijk reeds bekende materie (Peru en Afrika, waar dit alles toch wat fraaier leek, vooral wegens de dieren aldaar). Enige krokodillenweetjes nog: een krokodillenei wordt tussen de 31.6 en 32 graden een mannetje en daarboven en onder een vrouwtje. 1 op de 100 jongen overleeft het proces naar volwassen worden. Grote krokodillen eten kleine krokodillen. Wanneer een krokodil op de bodem van het water ligt voor enige tijd, daalt zijn hartslag naar 2 slagen per minuut. Na de boottocht gingen we bij de Mossman kloof in het regenwoud wandelen. Het regenwoud is op weinig plaatsen doordringbaar/wandelbaar en hier was een 3km pad gemaakt, waarna je kon afkoelen in het riviertje met langzaam stromend water. Dit bleek onverwachts het leukste moment van de dag te zijn, aangezien het klauteren over de rotsen in deze rivier erg plezierig was.



Foto: de nieuwe wallpaper van Bas
Dinsdag 15 oktober: met een snelle catamaran voeren we in 45 minuten naar Green Island. Hier hebben we volop gesnorkeld, vanaf het eiland, in the great barrier reef. In Nederland hadden we reeds een digitale onderwatercamera gekocht, dit bleek een succes. De hoogtepunten waren een aantal roggen en een grote schildpad, allen sierlijk zwemmend door het water. We zagen ook velerlei vissen, levend en dood koraal, zeesterren en doopvontschelpen (pruilmondjes in de bodem met paarse lippenstift, die zich steeds tuiten en ontspannen, kunnen 1 meter breed worden...). 's Avonds hebben we op de night market o.a. sweet en sour pork (Kirsten)/ red curry (Bas) gegeten en de witte chocolade/ rasperry cheesecake als toetje in het hotel beviel vervolgens ook goed.

Woensdag 16 oktober: in vier uur rijden waren we bij Undara Lava Tubes. Hier hebben we in the middle of nowhere/ voormalig vulkanisch gebied eindelijk de ansichtkaartjes geschreven op de veranda van ons eigen rijtuig/treinwagon: waar wij een eenheid als hotelkamer hadden. De treinwagons zouden indertijd gesloopt worden, maar werden door de eigenaar van Undara naar hier gehaald en ingericht als gastenverblijf. De wagonkamers waren niet groot, maar heel sfeervol. Bas dacht hierbij nog een compliment aan Kirsten te geven toen hij van buitenaf mij zag zitten in een bont oranje jurkje in het rijke rode interieur in het licht door het raampje: "Je ziet eruit als een prostituee, heel erg mooi". Complimenten geven is ook een vak. De locatie van het hotel is gekozen voor de waterbron en trekt daardoor ook dieren aan, waardoor we weer konden genieten van vrolijk huppelende kangoeroe's tijdens het diner.







Foto: bij ons 'hutje aan zee'...
Donderdag 17 oktober: de tour door de tubes startte met een klein busritje door savannah woodland. De boomstammen waren zwartgeblakerd door de vele bosbranden hier. Ze brandden opzich prima, maar zijn ook redelijk resistent tegen de branden. De meeste bomen gaan na de brand gewoon weer verder met het maken van takken en bladeren. De zaadjes van de bomen zijn zeer hard en volgens onze gids hebben ze de bosbranden nodig om open te barstten en te kiemen. Daarna daalden we af in een stukje regenwoud dat hier overleven kon, omdat gras – dat normaal bosbranden transporteert – hier niet doordringt. De toegang van de tubes gaat via een ingestort deel ervan. De tube was ooit een grote gang van 160km lang die ontsproot vanuit een schildvulkaan (zegmaar een lavalek in de aarde, niet zozeer een berg) en kon zo lang worden doordat de hellingshoek op het land waarover het liep genoeg was om het lava te laten doorstromen doch niet stijl genoeg dat het te snel zou stromen, waardoor de buitenkant van de lavagang kon afkoelen -en er zich een isolerende buitenkant kon vormen- en de binnenkant door bleef lopen. Een toevallige balans van deze omstandigheden bracht deze grote gangen voort. Wij zagen twee verschillende delen van deze 160km lange gang: twee lange grotten van circa 100-150m lang en doorsnede 20m breed, op locatie vergroot tot 35m door instortingen. De tubes waren misbaar (Kirsten)/ niet misbaar (Bas). We vervolgden de dag met het eerste rijdeel naar Whitsunday Islands, een totale afstand van circa 700km. Uiteindelijk bleek dit toch wat langer dan verwacht (maar we hadden de tijd), en hadden we het doel Townsville een paar uur later dan verwacht bereikt. Het motel aan de weg 'The Strand', aan het strand maakte een sjofele indruk, een zeer vriendelijke gastheer en uitstekende zachte matrassen, waar het karamel toetje+brownie prima smaakten.




Foto: bij ons 'hutje aan zee'
Vrijdag t/m zondag 18-20 oktober: en verder naar Whitsunday Islands in 3,5 uur rijden. Vervolgens met een ferry (à 48 dollar, dus even een plezierferry nemen is niet aan te raden om 'eilandjes te hoppen') naar het eiland Long Island. Long Island is een van de zeven 'voor toeristen-bewoonbare' eilanden van de circa 2000 eilanden. Sommige eilanden kan je slechts op kamperen, anderen hebben hele resorts. Wij zaten in een klein resort, de enige op het eiland, met onze hotelkamer direct aan het strand. De papegaaien, 'reiger-achtige' schooiende vogels en kangoeroes zagen we volop. De komende twee dagen hebben we dit als ons rustpunt gebombardeerd. Met boek, water, ander vocht en zonnecrème, deels lezende in het water, kwamen we deze dagen uitstekend door ;-).

Maandag 21 oktober: het is vakantie en dus stonden we om 6:45 bij het ontbijt (met zowaar een vorm van bacon!) om vervolgens met een 20 meter lange catamaran zeilboot en 60 andere toeristen van verschillende eilanden rondom/door de eilanden te zeilen. Tijdens deze tour hebben we weer gesnorkeld nabij de kust van het eiland 'Whitsunday Island', dit bleek echter minder mooi dan onze eerdere snorkeldag bij Green Island. Vervolgens hebben we ook daadwerkelijk op dit eiland aangelegd op het beroemde Whitehaven beach: een relatief lang, doch smal, strand met erg mooi wit zand en turquois water. De tour zelve was een all-inclusive-tour inclusief chardonnay, en dat tezamen met het net, welke overspannen aan de voorkant van de catamaran en daarmee een uitstekende ligplek, het uitzicht over de eilanden etc. maakten dit alles tot een geslaagde dag. Neemt echter niet weg dat de Whitehaven beach in onze ogen misbaar was.



Foto: dagje snorkelen, een rog
Dinsdag 22 oktober: vandaag gingen we naar de buitenkant (oceaanzijde versus kustzijde) van het Great Barrier Rif. Op twee uur varen met een grote motorboot kwamen we aan bij een 'ponton': een permanent vlot met daarop duik- en snorkelfaciliteiten. Ook voor de niet-zwemmers waren er vele mogelijkheden onder water gecreëerd (waaronder een soort duikboot) om zo toch het koraal en de vele vissen te zien. Tijdens onze snorkeluren zagen we ditmaal heel veel vissen. We konden zowel boven het koraal als langs de rand (dat vervolgens als een afgrond de diepte in ging) snorkelen. De persoon met de camera in handen was daarbij meestal degene die de route bepaalde, aangezien omgekeerd totaal niet werkte (laten we nu die kant op gaan, prima: maar het visje dat ik NU op de foto ga zetten gaat die kant op.., doei!). Dit uitje is een aanrader, een goed verzorgde dag. Bij terugkomst sliepen we ditmaal op het eiland waar het vliegtuig ook vandaag vertrekt: Hamilton Island, in hotel Reef View Hotel omdat we een kosteloze update krijgen. Dit hotel bleek heel grote hotelkamers met bijbehorende badkamers te hebben, ik had nog nooit in zo'n grote kamer geslapen, Bas tijdens zijn zakenreizen in Azië al wel. Het eiland was bezaaid met toeristen in golfkarretjes (het vervoersmiddel bij uitstek hier). Dit terwijl de golfbaan een eiland verderop is ;-).



Foto: het favoriete visje van Kirsten


Reacties? Mail naar: Kirsten

Naar Darwin e.o....