Start Familie en Vrienden Sport Racketlon Jongleren Reizen Digi foto's
Inleiding Wetenswaardigheden Dubai Thailand 1 Thailand 2 Foto's Filmpjes






Ayutthaya
Dag 15: in een zogenaamde 'VIP-bus' reden we in 7 uur naar -wat wij inmiddels als 'Atja' benoemden, omdat we de echte naam moeilijk onthielden- Ayutthaya. Deze koningsstaat uit de 13-15de eeuw heeft in 1438 Sukhothai ingelijfd. Dat krijg je als er geen bergen tussen jou en je buren in staan. Op hun buurt hebben de Birmezen in 1767 Ayutthaya weer veroverd. Tegenwoordig staan de ruïnes van de oude stad tussen de gebouwen van de nieuwe stad. Met een fiets hebben we 5 Whats bekeken, allemaal zeer oud en eentje gerestaureerd. Een What had een liggende Boeddha van 42m lang. Wat ook opviel was dat de meeste Whats aardig verzakt waren, wat we nog niet eerder gezien hadden – wellicht ooit grondwater problemen gehad of last van de nabije rivier. Na het Whattochtje namen we een minibus en reden we in 1,5 uur naar Bangkok. Met een taxi kwamen we vervolgens in de oude stad: 'gemaakt' voor toeristen. We gingen direct door naar het grand palace met het Wat Phra kaeo-complex. De toegangsprijs was het hoogste ooit op deze vakantie: 15e pp en Kirsten moest weer in de rij voor wat minder opzichtige kleding, maar het was fraai. De heilige smaragden Boeddha, Phra Kaeo, staat hier en stond in een kastje met lichtjes bovenop een berg gouden andere Boeddha's. Het gehele complex stond (te) dicht op elkaar (slecht voor foto's..) en was een en al pracht en praal, glitter en meer. De tempel Wat Phra Kaeo is nog steeds de heiligste tempel van Thailand. Ook zagen we een schaalmodel van Angor What, omdat de toenmalige vorst vond dat dit staaltje Khmer-architectuur het aanzien waard was. We dineerden in een sfeervolle, drukke toeristenstraat en aten hier 'plop'kip (we zagen de kippen plat op elkaar liggen, maar toch werd hij mooi bol en staand op z'n pootjes opgediend met sinaasappelsaus en brandende gin).
Dag 16, Bangkok vervolg. Startende met een paar zwembadbaantjes op het dak gingen we nu naar de What Pho: de grootste en oudste What van Bangkok en tevens een onderwijscentrum en een centrum voor traditionele geneeskunst. Ook ligt hier weer een liggende, ditmaal goudkleurig, Boeddha van 46m lang met voeten versierd met parelmoer en zijn er overal karikaturen van westerse mensen afgebeeld als zogenaamde Farang-wachters. Na deze tempel stond er nog een What op het program: What Arum. Via een bootje over een rivier vol met bootjes kwamen we bij deze andersoortige What. De stijl van de What is afgeleid van de Khmer-architectuur en volledig versierd met gebroken porselein. Hoewel beduidend kleiner dan de vorige What, was ook deze What zeker de moeite waard.






Foto: Sukhotai


Foto: grazende vissen bij Ko Tao
Dag 17: ook nu had men de zaken voor de toerist weer goed geregeld qua vervoer. In plaats van eerst lang naar een busstation (bussen gaan sneller dan treinen) te moeten rijden en daar uit te vinden hoe je verder naar Pattaya moest komen, was er gewoon weer een rechtstreeks minibusje die vanaf het hotel naar Pattaya reed. Helaas werden we wel weer 'gewoon ergens' in Pattaya, en 2 uur later dan gepland, gedropt naast de ondergelopen boulevard (we maakten onze eerste regenbui in het busje mee). Wegens de vertraging besloten we niet naar 'het houten kasteel' te gaan maar gelijk door naar het einddoel: ons hutje aan zee op eiland Koh Samet. Met een taxi kwamen we hier snel, alleen wel op de verkeerde pier waardoor we licht afgezet werden door een Chinese dame (Chinezen hebben het handelen goed onder de knie was ons al eerder opgevallen, leerpunt: niet met Chinezen in zee gaan), maar kwamen we uiteindelijk via een bootje voor locals op het eiland. Daar probeerde een taxichauffeur ons nog in zijn reeds overvolle auto erbij te proppen voor het laatste ritje naar ons hutje naar de rustige kant, de zuidkant, van het eiland. Maar daar hadden we inmiddels enige ervaring mee en na enig gehannes hadden we onze eigen taxi voor een fractie meer – soit. Eenmaal aangekomen was snel duidelijk dat we een uitstekend resort hadden gekozen. Zelden hadden we zo'n mooie en ruime kamer: een achthoekig vrijstaand lilla houten huisje met uitzicht op zee, groot bed met eindelijk eens geen harde matras, een 'mooimaaktafeltje', bureau, audio-meubel/kast, hangrek, grootse vensterbank voor alle koffers/tassen en een zeer ruim privé terras met stoelen. Verder hingen er overal hangmatten aan het strand in de schaduw en bij ons hutje en waren er tevens overal schommels en salamanders. Dit alles te delen met de gasten van ca 30 andere hutjes. Ons doel 'lezen en badderen' zou moeten kunnen lukken hier. Bovendien bleken de cocktails even duur als de wijn. Waarom zou je dan wijn drinken?

Dag 18-21: tijdens het lezen en spelen (golfjes-botsen) in zee zagen we wederom op elk moment van de dag Aziaten selfies maken. Ook was er een bruiloft, bij volle maan dineerde men op het terras aan zee. Wij hebben nog een middagje gesnorkeld vanaf het strand en verder bleek de nieuwe roze bikini met sliertjes aan het bovenstuk de ideale schuilplek voor sidderaal-achtige visjes van 3-10cm groot. Eerst was het er één, daarna kwamen ook z’n vriendjes. De dag erop had Kirsten dus een andere -sliertloze- bikini aan. Nadat de sliertjes weggestopt waren probeerden de visjes zich te verstoppen in de zwembroek van Bas – echte koraalvisjes, zo schattig – not, en toen vonden we het wel welletjes.


Op dag 22 voeren we 's middags om 15u terug met een speedboot zonder al te veel gestuiter vanaf ons resort naar het vaste land en waren we in 2,5 uur bij het vliegveld per taxi. De terugreis verliep verder prima, de baklava met chocolademelk te Dubai smaakt nog steeds uitstekend en in de namiddag de volgende dag waren wij weer thuis.


Foto: Ko Phanang


Reacties? Mail naar: Kirsten

Naar Filmpjes...