| Start | Reizen | Digi foto's |
| Inleiding | Wetenswaardigheden | Deel 1 | Deel 2 | Filmpjes | Foto's |
 |
Woensdag en donderdag 6 en 7 januari: een sneeuwvlok, misschien iets meer, en Noord-Nederland ligt plat. Sinds drie dagen is het noorden veranderd in een ijsbaan, deelnemers en cliënten werden afgebeld en kantoren hielden een kwart van hun, de nabij wonende, medewerkers over. Een prima moment voor een ander werelddeel dus. En omdat de treinen en bussen door het ijzelfestijn ook niet meer reden begon onze vakantie een dagje eerder, te Diemen, alwaar Bas het nog-missende-Spreij-familielid en vriendin + hun wiskey voor het eerst ontmoette. Vanuit Diemen konden we zonder enige verdere vertraging ons vroege vliegtuig naar Havana, via Madrid, halen. Helaas bleek de nieuwe vliegtuigmaatschappij Europa Air van vliegtuigen zonder persoonlijke entertainment systemen gebruik te maken, wat tezamen met lawaaiige Spanjaarden een lange 11uur durende (+ 3 naar Madrid) tocht werd. Het hotel in Havana, in Nederland reeds geboekt aangezien je na zo'n reis snel een bed wil zien, was daarentegen boven verwachting. Bij aankomst werd in de lobby reeds gedanst en gemusiceerd en in de twee eenpersoonsbedden hadden ook vier mensen kunnen slapen. Na het eten van het laatste restje van tantes smurfenvlaai konden we eindelijk slapen. Vrijdag 8 januari: de traditionele leesdag, door Bas vervangen door gamedag (lees: sinds twee dagen heeft Bas een eigen tablet). Foto: m'n nieuwe grijsfilter |
|
Zaterdag 9 januari:Havana. De Cubaanse hoofdstad Havana heeft een natuurlijke haven waar in vroegere tijden zo'n 100 schepen beschut konden liggen. De Spanjaarden konden dat goed gebruiken om edelmetaal naar Spanje te vervoeren en de stad werd een belangrijk bevoorradingspunt. Na een paar keer door piraten geplunderd te zijn besloten de Spanjaarden Havana wat beter te beveiligen en ze groeide uit tot een stad. Net als op andere Caribische eilanden begon men hier producten te verbouwen en werd er uit Afrika goedkope arbeid aangevoerd. In de jaren 1800 kwamen ook veel Chinezen vanuit de VS over, omdat ze daar gediscrimineerd werden. We vinden hier dus allerlei bevolkingsgroepen, vooral Spaans en Afrikaans, de Chinezen hebben we nog niet gezien op hun bussen na. De stad: veel koloniale gebouwen, verlaten rond 1959 door hun oorspronkelijke eigenaren die dachten dat de revolutie wel snel over zou waaien, maar het regime van de gevluchte dictator Baptista kreeg geen vervolg. Omdat de VS pogingen om het nieuwe regime omver te werpen niet tegenhield en men een invasie vreesde zocht Fidel toenadering tot Rusland en dat werkte, ofschoon Cuba aartsvijand nummer 1 werd en Bas zijn Citibank MasterCard er dus niet werkte. De stad had dus mooie koloniale gebouwen, waarvan er veel inmiddels wel ingestort zijn, maar in het centrum zijn er ook al gerestaureerd waarbij de oorspronkelijke façade is blijven staan en het binnenwerk vernieuwd is. Er waren vele galerijen, weinig bedelaars, en de sfeer in de stad was prima. Bij terugkomst konden we zelfs nog even een zwembadduik maken om onze zere voeten in te koelen. |
 |
|
Zondag 10 januari: de dag dat we met een huurauto zouden vertrekken. Een betaalde huurauto. Betalen bleek echter een probleem. Na een spannende zondag, afsloten met twee nachtelijke telefoontjes naar Nederland, konden we maandagochtend bij ons geld. We besteedden onze tijd bij onze buurman het Cubaanse dolfinarium. Cubaanse dolfijnen en zeehonden hebben duidelijk een ander trucjes arsenaal dan hun Harderwijker collegae. Dit tezamen met een groene moeraal met rode visjes -net zo eenvoudig te fotograferen als de zeepaardjes in het Sydney aquarium- zorgden ervoor dat we ons toch een dagdeel goed vermaakt hebben. Bij de parkeerplaats |
|
Maandag 11 januari: met geld en een auto en een goed humeur trokken we in de stromende regen de stad uit. Langzaam rijdend door de straten die het water niet aankonden en de gaten ontwijkend kwamen we bij de snelweg (100km/u). Op de snelweg reden: paard en wagen, waaronder een mobiel bellende melkboer met de andere hand aan de leidsels, scooters, fietsers, vrachtwagens en auto's. En naast de weg stonden vele lifters, een belangrijke vorm van transport in Cuba. Het was voornamelijk heel rustig op de snelweg. Op een gegeven moment werden we gemaand om van de weg te gaan, denkende dat het om een politiecontrole ging stopten we dan ook. Uiteindelijk bleek het dat twee buschauffeurs probeerden de reizigers van hun gestrande voertuig mee te krijgen als lifters. We vonden het maar vreemd en toen we doorhadden dat het geen politie was zijn we doorgereden naar het dorpje Soreo. Hier hebben we een waterval en riviertje bekeken en heeft Kirsten voor het eerst haar grijsfilter gebruikt. Vervolgens door naar een orchideeëntuin waar 700 soorten orchideeën zouden staan. De meesten (>650) waren nog niet in bloei en het zag eruit of de meeste van deze groene planten nooit maar dan ook nooit een orchidee bloeiwijze zouden voortbrengen (viooltje waar een wit bloempje met een lange stamper uitsteekt), maar als je dan goed keek naar zo'n struik bleek dat vaak toch wel het geval. Het nabijgelegen 'Castillo' stak Madurodam naar de kroon in grootsheid, maar het uitzicht was er mooi. Het hotel in Terrassas was erg fraai: mooi ontworpen op de helling van een heuvel en rondom enkele bomen die door het dak groeiden gebouwd. De luxaflex voor ons bad was met tape vastgezet en kon niet omlaag, dus het was enigszins omzichtig in het bad stappen. |
 |