|
Maandag 12 juli 2004: Om 13:00 vertrok Milo vanuit Drachten, om via Groningen naar Schiphol te rijden. Daar werd ik zeer grondig gefouilleerd, gelukkig had ik mijn schaartje al in mijn gewone bagage gegooid. In je handbagage ben je het namelijk tegenwoordig kwijt. Via Parijs, waar we slechts een half uurtje op het vliegtuig moesten wachten kwamen we in Casablanca. Naast ons in het vliegtuig zat een Koreaan en wij waren de eerste Nederlanders die hij ontmoette sinds het WK voetbal 2002. En daarvoor wilde hij ons nog even bedanken (onze Guus Hiddink). Hij dacht dat wij beide zo’n 24 jaar oud waren…en vroeg of het onze huwelijksreis was (WIJ DEDEN HELEMAAL NIETS!!). Op Airport Casablanca, een klein vliegveld, ging alles zeer snel. Geld wisselen (je mag geen Marokkaanse Dirhams het land in of uitbrengen), koffers vissen etc. Met een grand taxi kwamen we na 40 kilometer in de stad zelve aan, bij hotel Ibis, naast het treinstation. We hadden een mooi uitzicht op de tuin, de tuin waar we de volgende ochtend ons ontbijt bestaande uit croissants, cake etc, tot ons namen en vervolgens de trein naar Rabat namen.
Foto links: de Hassan toren te Rabat
|
Dinsdag de dertiende: in deze trein kwamen we nog een cateringwagentje tegen (zo’n ding dat de ns ooit ook had..). In Rabat hebben we direct onze bevestiging dat we ook terug wilden vliegen naar Schiphol geregeld en gingen we op zoek naar hotel Berlin aan de Mohammed V straat (de hoofdstraat/stationsstraat/Wilheminastraat van elke stad). In Rabat zelf liepen we direct naar het Noorderplantsoen met palmbomen, 2 minuten verwijderd van ons hotel, ik voelde me thuis. Vervolgens gingen we te voet verder naar de Oudaïa-kasba met stadsmuur en poorten, waar twee hennameisjes ons direct bij de arm grepen en erop begonnen te tekenen. En daar wilden ze nog geld voor hebben ook. Het voordeel was daarna wel dat bij elke nieuwe tekenaar we direct onze arm showden “we zijn al voorzien”. De Kasba had vele wit/blauwe straten en een mooi uitzicht op de stad. Via de rue des Consuls, een markt (souk)straatje met een glazen frame als dak liepen we naar de Hassan (vernoemd naar de koning) toren. Deze toren staat vrijwel aan het water aan een plein waar ook het Mausoleum van Mohammed de vijfde (de voormalig koning) ligt. Hiertussen staan halfhoge witte zuilen. Het Mausoleum mag je ook als niet-moslim in en was zeer indrukwekkend. Na dit bezoek gingen we wederom te voet verder naar de dodenstad, Necropool Chellah. Dit is vooral interessant voor alle vogelliefhebbers voor wie Earnewoude te gewoon is. De vele ooievaars en andere vogels zaten op vrijwel alle muren, torentjes en bomen. Na het vogeltjes kijken trokken we naar het paleis (Dar el-Makhzen). Aangezien dit nog bewoond is, mochten we er niet in en moesten we op gepaste afstand van de bronzen poort blijven. Het paleiscomplex was zeer lang, vele schoonmoeders en ministers kunnen er terecht. Na nog een kathedraal en een grillrestaurantje gingen we naar ons oversized bed.
|
Één van de vele stadspoorten
|
De leerlooierij van Fes
|
Woensdag: wakker geworden met breinbrekers (1 t/m 9 invullen in rij en kolom, moeilijkheidsgraad: 4 sterren) hadden we een ontbijt op het treinstation en zaten we om kwart over 9 in de trein. Na 2,5 uur kwamen we aan in Meknes en gingen we maar weer opzoek naar de Mohammed V straat. De warmte die ons in Rabat nog meeviel, werd hier toch wel minder plezierig. Onze kamer maakte ons arm (120 Dirham) en daarom gingen we maar weer lopende verder met de volgende planning: oude stad (medina), koningsstad en dan eten. De uitvoering verliep als volgt: koningsstad voor 1/3, oude stad, kruispunt A, oude stad, kruispunt A, oude stad, moskee, oude stad, café met een jongen die een jaar in Nederland was geweest en dus Nederlands sprak, kruispunt A, koningstad verder met paardenwagen bezocht. Dit was een prettig en verkoelend vervoersmiddel. We zijn bij het Mausoleum (zeer mooi) uitgestapt, bij graanstallen waar in het verleden 2000 paarden stonden en bij een het bijbehorende voormalig waterbassin. Ook hebben we de nodige stadspoorten gezien. In onze hotelstraat hebben we bij Maharra gegeten. Dit is een Marokkaans eetcafé met zeer lekkere en goedkope maaltijden, tezamen met een mix van westerse en oosterse muziek.
|
|
15 juli. Heel lang terug, werd op deze dag Milo geboren. Hier kwamen wij om half 2 ’s middags achter. Met de trein, staanplaatsen, reden we naar Fes. Onderweg zagen we vele grote vetplanten (Agrafen). Bij het uitstappen viel ons weer de onbeleefdheid van de instappers op: die gaan liefst gelijktijdig met de uitstappers naar binnen. Op de eindbestemming wilden we even wat drinken met een broodje naast het station (uitstappen en dan links, DON’T). Dus bij de bestelling “pain avec fromage” kregen we een uitgebreide warme maaltijd (het was 11 uur) en we mochten er 20 euro voor neerleggen (voor die begrippen erg duur). Ons hotel lag naast de poort van de medina en oogde heel gezellig, de matrassen waren echter een beetje hard. Gelukkig moesten we de volgende dag om 6 uur ’s ochtend bij het busstation zijn, dus lang slapen gingen we toch niet. In de medina met haar soukstraatjes hebben we een aantal moskeeën, een leerlooierij (van boven, met een mintblaadje onder onze neus voor de stank) en een medersa (hier woonden Koranstudenten) bekeken. Er liepen veel ezels op straat. Na de medina bezochten we de koningspoort en een klein parkje hiervoor. Daarna zagen we een internetcafé en het gevolg ligt in veler mailbox. Het diner vond plaats op een gezellig pleintje in de medina, 200 meter van onze slaapplaats. Hier ontmoetten we een Nederlandse man die al 20 keer in Marokko was geweest en met een Marokkaanse was getrouwd. Van hem kwam de tip: “één ding: eet geen watermeloen, tenzij je graag ziek wilt worden”. Naast de harde matrassen was er die nacht nog een ongemak: minaretten worden om half 4 ’s nachts muzikaal erg actief.
|
These are normal sized palms in the dessert
|
Left: our guide Hassan. Right: me
|
Vrijdag de zestiende: ontbijt op het busstation, waar we door een jongen met aardig goed Engels werden aangesproken of wij naar Merzouga gingen en dat we daar bij kennissen van hem op een kameel konden rijden etc. We moesten het code woord Coca Cola onthouden en ik heette Aicha. De busrit zou 10 uur duren, met 4 tussenstop(jes) en erg mooi berglandschap van de hoge en midden Atlas met ezels, geiten en fortachtige bouwsels in de steden. De bus, overal stoppend voor passagiers en niet door bushaltebordjes geplande haltes, begaf het na 7 uur waardoor we moesten overstappen, wat heel soepel verliep. Na 7 minuten begaf ook deze bus het en hebben we drie uur in de bloedhitte zitten wachten tot de versnellingsbak weer gerepareerd was. Vanaf dat moment zat er ook een man naast ons die ons ook op een kameel in Merzouga probeerde te krijgen. Bij het uitstappen stonden er nog 20 van die mannetjes, maar Milo hoorde het Cola merk en binnen twee minuten zaten we elk achterop een scootertje naar een café. Daar zat nog een toerist, Mark uit Zwitserland, te wachten. Because of his foreign language I'm typing the rest of this story in English, so, for when he is still alive, he can read it as well. He had waited there for three hours for us, and now they phoned to Merzouga (we were in Rissani) for a car to bring us in some sort of hostel in the dessert. We stopped for a quick 5 minute view of the sunset and then moved on. After a wild drive with no way to see where we were going, we arrived at the hostel in the place where the movie “the Mummy” was filmed. We ate diner in a room full of carpets all over. Some persons were eating rather strange and dangerous food... We heard about the plans and decided to take a camel tour for one day, which was far overprized at 85 Euros. Mark was “asked” for a tour for 3 days, which was only 420 Euros, special prize for you my Switserlandboy friend….they only were a bit disappointed, telling them to join us.
|
Saturday, 17th. After another warm night, with little sleep, we had breakfast at eight o' clock. At nine o'clock we got on the camels (exactly dromedary’s) with only the three of us and our 20-year old guide Hassan (Jimmy), who was leading the camels (walking). Mark was wearing a blue turban (tulband) and dress, Milo and I wore another quality turban as well. We arrived at Berber’s house in the middle of some small hills in about one and a half hours. We took our turbans off and lucky for us, I had brought a camera with me…. so Mark could see his blue Gorbachev (Gorbatsjov) stain on his head as well. Once in the “house” we had couscous, head washing time, tea (and saw exactly how much sugar they used!) en some sleeping time (or another 4-stars brain broke thing) for six hours. We also saw some stones with fossils in them, which we we could have bought…. After another two hours by camel we arrived at our “hostel” in the higher hills. After a little playing we walked down the hill for dinner. The place was a sort of U-shaped tent, where you could sleep, eat and jumpin' anxiety away from the grasshoppers (alright, they were big). In the middle of the U tent were some carpets, good for sleeping on and watching/photographing the stars. After dinner, with some watermelons with grasshoppers, why shouldn’t we eat them?, we climbed on a hill again and told some riddles (you know, the one about two brothers in a house and you have to know what’s the right way to go for visiting Groningen?).
Sunday, 18th.The next morning we met some other camel groups on the way home. After a good shower and a coke (we had to remember our code word) we went back to Rissani by car. Three kilometers to Erfoud, a magnificent ride, we arrived at the hotel (lonely planet description is “probably the best place to be” hotel, with a swimming pool and all the relaxing kinds of relaxing things to do, without selling guys (verkopers) you need after a dessert night. Of course, the street cats were here as well. Milo became extremely happy, similar to a percentage of 100 percent in Friesland’ second class (60 percent will do as well). After this swimming day we wrote some postcards, had a candlelight diner with the cats and went to bed (airco!!) really early.
|
Our means of transport
|
