Inleiding Wetenswaardigheden Definities en uitspraken Cambodja Laos Vietnam Prikbord Foto's




Hoi An, zijden lampionnen


14 December: 6:30 bus in, Jackie Chan gekeken die een scene had waarin hij naakt op humoristische manier zijn geslachtsdelen probeert te bedekken met hoedjes/borden etc tijdens een gevecht, dit tot uitermate groot vermaak van de buspassagiers en om 10:40 de bus uit. Via een kantoor en controlepost aan de Laos-zijde, lopende over 500 meter niemandsgebied, naar het mooi uitziende douanekantoor van Vietnam (Bas: ‘fantastisch/bombastisch, stoer’). Bij dit kantoor kwamen we in ‘het grote boek’ (Bas: van de Vietnamese Sinterklaas). We kennen ons paspoortnummer inmiddels uit ons hoofd. De bus wachtte ons na dit kantoor weer op. Er waren vier landroutes Laos-Vietnam in het Noorden. Deze grensovergang stond bekend als de drugssmokkelroute. De busrit door de natuur/bergen was erg mooi. Het was in Laos te koud voor rijst en in Vietnam leek deze geoogst te zijn. Wij reden door naar Vingh, aan de kust. Hier hebben we gelijk de volgende bus geregeld / de bus regelde ons.

15 December: en ook in een stad hebben ze overactieve hanen. De eerste begon hier om 5:40 a.m.! De vrouwen op straat hebben hier vaker een broek dan een rok aan, dit in tegenstelling tot Laos. We namen de bus naar Hoi An. We waren de enige toeristen in deze bus, en we werden inmiddels voor de derde keer, wederom voor slechts enkele dollars, opgelicht. Aangezien het regende, de eerste echte regendag, werd Asimov dankbaar gelezen. We hadden wel de snelste bus: hij heeft alle andere ingehaald! Wij zaten achterin de bus, dus de manier waarop dit ging konden we niet zien… Overigens lijkt het erop dat bussen meerdere toonhoogten in hun claxons hebben. Hypothese: lage toon voor iedereen die rechts in de weg zit en een hoge toon voor alles links. In Hoi An hadden we een iets duurder hotel (20 dollar in totaal), in de hotelstraat, maar dit was dan ook direct heel mooi met o.a. een twee meter breed bed erin en uitzicht over de rijstvelden, een luxere lounge en een zwembad(je). Wegens de tijd/reisdag, gingen we simpelweg naar het restaurant aan de overkant van de weg, waar de opdringerige eigenaresse in pak (Bas: ‘over wie wij niets dan goeds zullen spreken’) ons vertelde net vandaag verse vis binnen te hebben gekregen. Nu maar hopen dat wij die dan krijgen.
16 December: niets geen afgezaagde verse sju als ontbijt op bed. Gewoon dus een ananas/mango shake met een volwassen omelet en pannekoek (nieuwe/oude spelling?) op ons hotelkamer, waar onze vorige hotelkamer drie keer inpaste (geen geintje). Aangezien de bussen hier kennelijk echt alleen ’s avonds vertrekken, konden we niet langer genieten van deze kamer. Vandaag hadden we de tour Hoi An op het programma. Deze oude stad is vrijwel in oude staat, aangezien er geen bombardementen hier waren. Eerst bekeken we een oud Chinees huis: Tran familiy chapel. Dit huis uit de 17de eeuw had toentertijd voor mannen en vrouwen aparte entreedeuren, wegens het verschil in orde van vrouwen ten opzichte van mannen. Alleen met oud en nieuw werd de voordeur gebruikt, en wel voor beide geslachten. In het huis, na de grote drempel waardoor je omlaag kijkt en daardoor automatisch iets vereerd, staan houten boxjes van vijf generaties met daarin een plankje met tekst over deze persoon. Hiernaast is een schaal waarin je met ying/yang munten kan gooien. Wanneer je een vraag hebt, gooi je hiermee. Je mag maximaal drie keer gooien, wanneer je geen ja krijgt (dat is in 1 van de 4 mogelijke combi’s) en wanneer je dan nog steeds geen ja als antwoord op je vraag hebt, mag je over drie maanden terugkomen. Statistiek was hier vast al goed bekend. Bas gooide in twee keer ja, dus aten we die avond pannekoek (ook niet zo moeilijk aangezien we dat elke drie dagen als toetje of wat ook eten). De oude ying/yang munten worden overal, nog steeds, gevonden en worden als kettinkjes verkocht. Als welkomst kregen we heerlijke gesuikerde kokosstripjes. Vervolgens gingen we door naar een museumpje (omdat dat in het combinatieticket zat) met keramiek en potten/scherven die hier voor de kust (schepen) gezonken waren. Het was niet interessant. De Assembly Hall of the Fujian Chinese en nog een andere Hall waren daarentegen erg mooi: Chinees en kleurrijk. Het zijn tempels met twee grote zalen links en rechts voor samenkomsten.

Schilderij te Hoi An


Liggende Boeddha te Na Thrang


De hele oude stad is Chinees, want Hoi An is door de Chinezen als handelskolonie gesticht. Toen de Qkan Cong Temple, veel draken en the Japanese Covered Bridge: welke tegen viel. Het was een houten brug met een tempeltje. Onderweg zagen we nog wat bouwsels en erg veel zijde/klerenwinkels (veel kimono’s), diep uitgesneden jurkjes, schilderijen en zijden lampionnen (ook hier thuis te bezichtigen). Aan de rivier met mooi gekleurde boten en een houten boot hebben we heerlijk gegeten en vervolgens stapten we in de nachtbus die ons bij het hotel ophaalde. Dit bleek een echte toeristenbus te zijn, met slaapstoelen in drie rijen en met stapelbed idee, die net niet helemaal plat konden. Een kussentje en deken waren erbij en we vertrokken naar Na Thrang. Bij vertrek kregen we van de alleraardigste eigenaresse van het restaurantje tegenover ons hotel nog een naamkaartje voor reclame…. Om half 6 ’s ochtends werden we gedropt in het centrum van Na Thrang. Erg onverwachts, we dachten dat het een plaspauze was, maar we waren er dus al. In het hotel, met een kamer met drie tweepersoonsbedden puur van ons tweeën, hebben we nog wat verder geslapen en toen aan het strand ontbeten. Het was echter geen strandweer en daarnaast was de zee in deze maanden te gevaarlijk om in te baden. Er waren echter ook nog wat tempels. Namelijk een soort Angkor Wat tempel: Po Nagar Cham Towers uit de 7de-12de eeuw voor de etnische Chinese en Vietnamese Boeddhisten. De binnenkant van deze tempeltorens was wederom weer anders, en dankzij de wierrook zag je de top niet meer (vanaf de binnenkant). Vervolgens liepen we via een stel ongezellige straten door naar ‘Long Son Pagoda’, dit is in de late 19de eeuw gemaakt en een aantal keer herbouwd. Je lijkt in een tempel binnen te komen en dan loop je verder..en kom je een liggende, gebroken witte, en zeer mooie Boeddha tegen van 19 stappen lang.
Na 150 treden arriveer je op de top, waarop een lotus en een straalwitte 14 meter hoge zittende Boeddha zit (Kim Than Phat To). Rondom staan portretten van Boeddhistische monniken in vlammen die in 1963 zichzelf hebben verbrand als protest tegen het regiem. Na deze mooie beelden, maar nog steeds tegenvallend weer (wel warm) namen we daarom maar weer een nachtbus naar Ho Chi Min City. De bus was luxer, schoenen uit waardoor schoner, toilet aan boord en een tafeltje per stoel. De stoelen ‘were made in China’: te kort voor Bas. Maar het Vietnamese vrouwtje achter Bas (op een langere stoel) wilde wel ruilen en vond dit zeer amusant (“he is too long!”). De dag erop weer wat bij geslapen in het hotel en direct maar de stadstour gedaan. Eerst hadden we de helft weggestreept (musea, markten, standbeeld etc.) en nadien had de rest ook weggestreept mogen worden. Hooguit de Jade Emperor Pagoda mag blijven…deze Chinese tempel aan de Tavist God is gebouwd in 1909 en bevat o.a. een aantal papier-maché + houten standbeelden. Uiteindelijk bleek het oversteken van de wegen een grotere uitdaging dan de wandeling zelf. Ook weten we inmiddels dat de lekkerste shakes van de straattentjes komen, niet uit de restaurantjes.

19 December:jaja, vrijwillig de wekker op 7:00 a.m. en na een simpele overstap naar een goedkoper en even goed hotel… winkelen. Bas heeft zelfs meer gekocht dan ik, en daarbij twee pakken op maat laten maken. Daarna was hij erg hyper… Naast de gewone, bekende, markten, waren hier ook chiquere warenhuizen. Gaandeweg snapten we ook steeds beter hoe alles in z’n werk ging: je zoekt een lapje, kiest nauwgezet een model met alle persoonlijke wensen erbij en je laat je jurk of wat ook op maat maken voor zo’n 30 dollar. Bij de lunch zouden we eerst 1 dollar (1/3 van het totaalbedrag) voor de bijgevraagde servetjes moeten betalen, met de baas erbij is ze dat niet gelukt.



Grootse Boeddha te Na Thrang


20 December: een tour: de Delta Mekong tour. Drie uur heen met de bus en vervolgens verschillende boottochten, waaronder een heel mooie door de smallere wateren in kleinere bootjes. We stapten uit bij verschillende marktjes waar we onder andere hebben gezien hoe men rijstcorn maakt en hoe je uit kokosnoot een bepaald soort snoepje kan maken. Daarnaast waren er ook de bekende slangen en schorpioenen op sterk water die goed zouden zijn tegen allerlei kwalen. Tijdens de lunch kwamen we in gesprek met een Spaanse dame die in de plaats woonde waar komend EJC word georganiseerd. De plaats had een mooi nachtleven, een mooi museum voor Bas, twee miljoen inwoners en lag aan het strand. Echter, San Sebastiaan wat een uur verderop lag, was nog mooier qua strand ??.

21 December:prima ontbijt in ons standaard restaurantje. En toen, spannend…de bestelde kleding passen…en die bleek prima. Na nog een dag winkelen (veel meer was hier ook echt niet te doen) de tassen met beleid inpakken. Gelukkig was er een weegschaal bij ons hotel. 22 december vertrokken we per vliegtuig en 10 uur ’s ochtends de volgende dag trof ik de net-wakkere Gilbert in Groningen aan. Bas was zijn huissleutels verloren, en kwam daardoor via een ontbijt bij Njin-zu en een kappersbezoek enkele uren later met behulp van de slotenmaker in z’n huis te Eindhoven terecht. Gestoken in onze maatkleding kwamen we de dag erop op kerstlokatie aan.


Foto: Mekong Delta tour

Reacties? Mail naar: Kirsten