| Inleiding | Wetenswaardigheden | Definities en uitspraken | Cambodja | Laos | Vietnam | Prikbord | Foto's |
 |
26-11-2008 t/m 30-11-2008: WK racketlon te Furth, Duitsland (zie weblog). Plan hierna: naar een Duitse pastoor rijden, 1 uur onder vlieghaven Dusseldorf. Die nacht bij de pastoor logeren en dan van Dusseldorf naar Bangkok vliegen. Vakantie: Bangkok, Cambodja (2 locaties), Laos, Thailand.
Vrijdag 28-11-2008: change of plans. Omboeking: Thailand door Vietnam vervangen. Vertrek vlieghaven wijzigt hiermee ook: Schiphol. Dus rij ik zondag wel nog langs de pastoor, alwaar de overige vrienden (recent in een Duits klooster ontmoet) ook aanwezig waren en rij vervolgens ’s avonds door naar Eindhoven. De gespreksstof beperkte zich tot vakantie-zaken en na een te korte nacht, inmiddels aan gewend geraakt (check-out tijd was dus NIET soepel in het WK-hotel) door naar Schiphol om daar te horen “u mag niet mee vliegen”. Vietnam blijkt geen ‘visum on arrival’ te hebben. In de luchtvaartindustrie zijn service en transparantie allerminst zeker en we mogen ons gelukkig prijzen dat de baliemedewerkster bereid was ons ticket te wijzigen. We vlogen via Hongkong (11 uur vliegen) en daar konden we het visum regelen. Dus werd de vervolgvlucht Hongkong-Vietnam een halve dag verzet. Eenmaal in Hong-Kong hebben we binnen een uur het visum geregeld en de rest van de dag het Fishertechniek gebouw, en naburige wolkenkrabbers bekeken. Dinsdag 2 dec kwamen we aan in Ho Chi Min City, in Zuid-Vietnam. Na een taxirit, 4 keer zo duur aangeboden als de normale prijs, echter: hier kwamen we op tijd achter dus de eerste naaistreek daar was mislukt (!), kwamen we bij een hotel. Na een, ansich langere maar onrustiger nacht met mattenkloppers om 4:00a.m., blaffende honden om 4:30a.m. en sloffende wandelaars vanaf 5:00a.m., gingen we weer terug naar het vliegveld om door te vliegen naar Siem Reap, Cambodja. |
|
Eenmaal daar aangekomen in de rij voor het visum. Twaalf poppetjes op rij zijn nodig om dit erin te zetten. Vervolgens op zoek naar de kantoren van Bangkok airways en Vietnam airways voor het herboeken van enkele vluchten. Hier bleek zelfs na 6p.m. zowaar nog alles te kunnen wat in Nederland nergens in de week kan: “Wilt u de vlucht van morgen annuleren en uw geld terug? Geen probleem.” Na deze onverwacht positief uitgepakte bliksemactie, bleken we een goed hostel te hebben uitgekozen: de kamers lagen rondom een tuin, in een rustige buurt. Mooie kamers, prima matrassen en een gezellige en grote ‘lounge’. Die middag gingen we met een straattaxi, goedkoper dan de hoteltaxi, naar een eerste selectie tempels in het historische Angkor. Angkor was de hoofdstad van het Khmer rijk gedurende haar bloeiperiode van grofweg 800-1400AD. Tegenwoordig is Angkor weer jungle met daarin deels gerestaureerde en deels overwoekerende stenen tempels. Alleen de goden hadden een stenen behuizing, dus verder is er niks overgebleven van de Khmer hoofdstad uit die tijd. Met uitzondering van de laatste bouwperiode gaat het om Hindu heiligdommen. Men dreef in die tijd handel met India en kwam zo in contact met de indische religie. Ook Myanmar, Thailand, Vietnam en Java lieten in deze periode koningssteden met (oorspronkelijk) Hindu heiligdommen achter. Het speciale van Angkor is dat na een reeks nederlagen vanaf 1200AD, de Khmer besloten het onverdedigbare gebied niet meer op te bouwen. Ze vertrokken naar het huidige Phnom Penh. Zo kreeg de natuur weer eeuwenlang vrij spel in het gebied. De Fransen ontdekten Angkor rond 1800AD en het werd een echte toeristentrekker ?. We hadden een selectie tempels een nummer gegeven van 1 (mooiste) tot 13 (minst mooie). Die hebben we in drie dagen bekeken, de mooiste op het eind (bij een andere volgorde zouden anders de minder mooie tempels later die week tegen kunnen vallen. Dit bleek een goede strategie). De eerste dag bezochten we nummers 12 (Banteay Kdei, een vervallen Boeddhistisch klooster uit de 12de eeuw), 6 (Banteay Samre, zelfde periode als maintempel Angkor Wat, gebouwd door koning Suryavarman II, 1112-1152, veel renovatie) en 10 (Pre Rup, 9e eeuw).
Foto: een Boeddha |
|
|
Van de laatste tempel staken de bovenste plateaus ruim boven het oerwoud uit, en er zou een mooie zonsondergang te zien zijn. Dat laatste bleek niet interessant, maar de tempel zelf was heel mooi. De trappen waren uitermate stijl. De naam “Pre Rup” betekent: “turning to the body”, een soort crematie-kreet. Die avond genoten we van een echt toeristenstadje met zeer veel gezellige restaurantjes. Via internet hebben we de laatste oorspronkelijke vlucht geannuleerd en bij het hotel kwam de eerste cocktail. De gesprekken over de WK en Korea (Bas was vooraf net terug van 3 weken Korea voor z’n werk) kwamen deze dag ook los. Tijd om bij te praten dus. Vrijdag 5 december. Sinterklaas! Een ontbijt met een soort rösti-achtig-iets-zonder-ui en een kaliumhoudende banana lassi (lees in >90% van deze gevallen voor Bas “mango-”). Vandaag stonden de nummers 10, 7, 2 en 13 op het programma. Nummer 10, Ta Som was best mooi, nummer 7 (Preah Neak Peam) was een symmetrische tempel in water en was erg mooi en anders dan de rest. Nummer 2, Ta Prohm, was ook erg mooi en daarbij ook groot. Deze tempel werd beschreven als “swallowed by the jungle”. De grootste bomen waren gespaard, wat een heel mooi effect gaf. De tempel was gebouwd in 1186 en veel gangen waren voor publiek gesloten wegens instortingsgevaar. Toch leek dit ons een terechte nummer 2, met name door de bomen overal op en door de tempel. De lunch bestond uit drinken uit een ‘kokosnoot als glas’ en heerlijke ‘gebraden kip op stok’. De laatste tempel die dag was nummer 13, de zogenaamd minst-mooie voor onze 4 dagen. Deze tempel, ta keo, was opzich ook zeker de moeite waard, maar behoorde inderdaad niet tot de top-10. Aangezien de zon nog scheen (30 graden bij hoge vochtigheid), bekeken we nog twee kleine tempeltjes in de buurt van nummer 13: Chau Soy en Thom Manon. Foto: Tha Phrom |
|
Ze waren te klein voor hier (het was tenslotte al dag 2 en nummer 2 hadden we reeds gezien..), maar ze zouden in Europa prima staan. Die avond kwamen we bij een Cambodjaanse BBQ-restaurant uit. Zo’n bbq bestaat, per tafel, uit een soort fondue-achtige pan met bovenop een blok vet, vervolgens een bolvorming metalen deel waarop je je vlees (slang, krokodil, kip, geit en inktvis) kon braden en vervolgens onderaan een ‘gracht/goot’ waarin je groente kon koken. Een erg leuk idee met een goede entourage erom heen, en daarbij natuurlijk de nodige vitamine drankjes. Die malaria-pil echter…(inname tijdens warme maaltijd) is een ramp, en zijn we nu al twee keer half vergeten. Door dit te typen/schrijven, hopen we er morgen aan te denken. Zaterdag 6 december: ditmaal een andere tuk-tuk-driver: met helm en zijspiegels en een rijstijl niet gelijkende de mijne (omgetuned naar Europa-rijgedrag). Vervoersmiddelen zijn overwegend 2-wiels zaken: brommers, scooters, motors en soms een fiets. En hierop kan alles mee: de meloenenvoorraad, maar ook je hele gezin. Vandaag de nummers 1, 3 en 4. Nummer 1: de grootste, Angkor Wat itself. Het meest beroemde en grootste religieuze gebouw van de wereld. Een symmetrische tempel, waarvan de absolute kern wegens restauratie niet voor publiek toegankelijk bleek, maar alle galerijen met bas-reliefen met haar verhalen eromheen wel. De tempel is door Suryavarman II, 1112-1152, gebouwd om Vishnu te vereeren. Rond 1980 werden er verkeerde chemicaliën gebruikt bij het schoonmaken, waardoor er veel schade ontstond. ‘Angkor Wat’ deed vanaf circa 1600 dienst als boeddhistisch heiligdom. Foto: de watertempel
|
|
 |
De nummer 3-lokatie was Angkor Thom uit 1181-1219 (Jayarvarma VII). In en rondom dit ommuurde gebied woonden destijds 1 miljoen mensen. Binnen de massieve muren staan de resten (lees: verspreide puinrestanten) van diverse massieve tempels maar die konden ons niet echt meer boeien ?, op eentje na.
Centraal staat de tempel Bayon: de gezichtentempel, zeer speciaal. De koning had 54 gotische torens laten bouwen, deze tempel dus, met op elke toren aan elke kant een gezicht: totaal 216 gezichten gelijkend de koning. Waar je ook staat, altijd zijn er minimaal 12 gezichten zichtbaar, die van bovenaf op je neer kijken. Het boekje zegt dat men toch een beetje teleurgesteld begon te raken nadat eerder Angkor volledig was vernietigd en veldslagen verloren gingen. Dus probeerde de koning eens iets anders dan een tempel voor Shiva, die overigens met kornuiten wel vrolijk ronddanst op de kleinere inscripties. Het mocht niet baten. Angkor werd wederom geplunderd en verbrand door een Thaise expeditie en Angkor werd verlaten. Ondertussen refereerde ik naar een lentesalade met mosterdkaas en groen spul, waar ik de naam niet precies van wist…repelsteeltjes zegmaar. Lees verderop de echte benaming. Op de terugweg kwamen we langs een monument voor de slachtoffers van Pol Pot, de leider van de Rode Kmer. De Rode Khmer wilde een radicale vorm van agrarisch communisme invoeren in Cambodja en vermoorde iedereen die dit in de weg stond of hier simpelweg niet voor nodig was. Geschat wordt dat het regime 1½ miljoen mensen of 1/5 van de bevolking het leven kostte. De ergste periode liep van 1975 toen de Rode Khmer de regering vormde tot 1979 toen een Vietnamese invasie de regering verdreef. Een lange periode van guerilla oorlog volgde.
|
|
Communistisch Vietnam gesteund door Rusland had na het vertrek van de Amerikanen de handen vrij om Laos en Cambodja als satelliet staten aan zich te binden. Dit tegen het zere been van China en de VS, maar ook van Thailand, dat ook liever een strijdbare Rode Khmer tussen zich en Vietnam in had. 1999 was uiteindelijk het eerste jaar zonder gevechtshandelingen in Cambodja sinds 1970. Malariapil: het hielp! Het groene spul van de lentesalade heet raapsteeltjes. 7 December: outtempeld. Een dagje bootje varen richting ‘a floating village of Chong Kneas”. Onderweg leerden we dat je bepaalde bloemen hier kan eten en dat het enorme Cambodjaanse binnenmeer ‘Tonle Sab’ afwaterd op de Mekong, middels een rivier, die afhankelijk van het waterniveau naar dan wel van het meer af stroomt. Het drijvende dorp bestond uit redelijk armoedige huisjes, maar wel uitgerust met schotel voor de TV. Een restaurant-boot bevatte een krokodillen en vissen kwekerij. Ook was er een kerkboot een boot met een basketbalveld. In Siem Raep ’s avonds probeerde ik nog eens een kreeft (was in Marokko, dacht ik, heel lekker): dit hoeft niet weer, eetbaar maar niet geweldig lekker. Bas was erg te spreken over zijn met lokale engheden gevulde pannenkoek ‘Calzone’. Foto: drijvend dorp
|
|