Jordanië en Jeruzalem

	Zaterdag 19 maart 2011: ik had een squashtoernooi in Houten, alwaar ik voor de zoveelste keer tweede werd en daarmee Bas blij maakte: want ik won een tas voor hem. Het terras tussen de wedstrijden door beviel uitstekend. Zondag 20 maart 4:30 a.m. ik heb een droom over twee zussen die te laat thuis komen van stappen en door hun vader hierover op zeer kwade toon worden aangesproken. Vervolgens word ik wakker en hoor ik de buren (bij Bas) te keer gaan. Zij is een hoer, hij krijgt te weinig sex, zij is een leugenaar en hij is stomdronken. Wij besluiten een kwartier eerder op te staan en het huis snel te verlaten om mooi op tijd te zijn bij het vliegveld te Brussel. Om 9 uur vliegen we in 4.40 uur naar Aqaba, zuid-Jordanië waar het eindigde met een net-niet doorstart, maar wel een tweede poging tot landen. Toen het vliegtuig weer hoogte begon te winnen na landpoging 1 vond Kirsten de bergen heel mooi, en Bas vond dat ze iets te dichtbij kwamen. Overigens bestaat vliegangst, volgens Vanden Bogaerde (NWT) uit een verhoogde ‘interoceptieve awareness’ (mensen die meer letten op vervelende lichamelijke signalen) en een verhoogde angstgevoeligheid (de neiging om de lichamelijke sensaties niet als normaal maar als bedreigend te interperteren). Foto: de dode zee
Om 6 uur ’s avonds waren we met onze gehuurde auto in ons eerste hostel, naast een moskee –welke in aanbouw gedurende de hele nacht -en een blok verwijderd van de rode zee. Aan de overkant zagen we de lichtjes van de stad Elat. Op het strand waren overal kleedjes waar je waterpijp en/of thee kon nuttigen, daarnaast een mooi aangelegde wandelpromenade. Het weer was drukkend warm tot laat in de avond. We zagen weinig toeristen en veel locals. Onze eerste diner was uiteraard volledig met locale gerechten. En onze eerst nacht was uiteraard volledig inclusief nachtelijke moskee-herrie. Maandag 21 maart: vandaag reden we in drie uur naar de Dode Zee, zo’n 250km naar het noorden. Tijdens het rijden vielen een paar zaken op: op de weg staan lijnen, doorgetrokken dan wel onderbroken, maar deze worden niet als zodanig gebruikt. Ook zien we auto’s met blauwe (en andere kleurtjes) lichten op plaatsen die in Nederland verboden zijn. Ondanks het chaotische verkeersgedrag, en de deuken in andere auto’s, lijkt het verder goed te doen aangezien er op de drukke punten ook met duidelijk lagere snelheid gereden wordt. Drempels zijn hier ook reeds uitgevonden. Dan de dode zee: deze is circa 65km lang en 6 tot 18km breed en ligt op het laagste punt (waar je nog kan staan, dus niet zeeën) op aarde, namelijk 408 meter onder zeeniveau. De zee is zo’n 30% geslonken door de verdamping, maar vooral door het aftappen van het water (welke voor landbouwdoeleinden etc. wordt gebruikt) van de aanvoerende rivier Jordaan. De zee heeft een zoutgehalte van 30% (eenheid onbekend) en is meer dan zes keer zouter dan de oceanen. Het enige dat er in zwemt zijn toeristen. Een belangrijk export produkt is kalium, welke aan het zuiden van de zee in de plaats Safi wordt gewonnen. Foto: Jerash
	Toeristen zijn overigens goed voor 10% van het inkomen voor Jordanië. Wij vermoeden dat de resterende inkomsten voornamelijk uit parkeerbonnen gewonnen wordt. We hebben eerst we bij het panoramic restaurant view point de zee bekeken en vervolgens zijn we op het toeristenstrand, een resort met zwembad, douches en eetkraampjes, in de zee gaan liggen. De boekjes vertelden dat de klassieke foto: liggend op de rug een krantje lezen, niet echt mogelijk was…onzin, dit ging uitstekend. Bekijk de video verder op in deze site maar. Wanneer je op je buik gaat liggen gaan je hakken/voeten gelijk omhoog. Overal om je heen hoor je verrassende kreetjes van verbazing en verrukking. Daarna mag je je wel direct afspoelen onder de zoetwaterdouches. Het zeewater op je lippen en in je oog voelt al helemaal niet aangenaam. Vervolgens reden we naar Amman, dit omdat er aan de dode zee slechts vier dure hotels (met eigen strand en soms ook spa) staan met erg hoge prijzen. De stad Amman heeft 2 miljoen inwoners, het zoeken naar het door ons geselecteerde hotel ging, achteraf gezIen, tamelijk goed. We waren onbewust bekwaam. Dinsdag 22 maart: gingen we naar Jerash, 50km ten noorden van Amman. Deze stad had vroeger 15 à 20 duizend inwoners. Tegenwoordig gaat het om haar ruïnes van deze oude Romeinse stad. Je ziet vele ruïnes op een behoorlijk groot, zeer goed te bewandelen in zo’n 1,5 à 2 uur, oppervlak. Te zien zijn o.a. de hippodrome, dit is een sportveld waar vroeger 15000 toeschouwers wagenraces (zoals in Ben Hur) konden zien. Nu hebben ze een show waarin dit ook voorkomt, evenals de schildpaddenmanouvre (zie de Romeinen in Asterix en Obelix) en nog een paar militaire drills, uitgevoerd door de Jordaanse ‘special forces’. Foto: op de weg kan je prima die cijfers leren
Het meest imposante stukje ruïne was, in mijn ogen, het Oval Plaza. Dit is een groot plein met zuilen rondom. Daarnaast zijn er natuurlijk de zuidpoort, oostpoort ect., een tempel van Zeus, een tempel van Artemis, een theather, de cardo maximus (een lange straat met zuilen, ook erg mooi) en voor de gymnasiasten een ‘nymphaeum’ en een ‘propylaeum’. Voor de niet gymnasiasten: dit zijn de belangrijkst versierde fontein respectievelijk de toegangspoort voor de tempel van Artemis.Na dit uitje, en na het ontwijken van de geiten en verderop de fietsers op de ring van Amman, gingen we naar een, één van de twee, bezienswaardigheid van hoofdstad Amman: de citadel. Dit is een complex middenin de stad op een hoge heuvel (de hele stad is op heuvels gebouwd) waar een oude moskee en het nationaal archeologisch museum staan en daarnaast de ruïnces van o.a. een Bizantijnse Basillica en een umayyad palace. Je krijgt er ook het uitzicht op de stad bij. En in dat uitzicht zie je gelijk hoogtepunt 2 van de stad: het amphittheater. Nou, na Egypte ken je die dingen natuurlijk al hoog en breed. Na de citadel gingen we nog wat winkelen, kwamen we bij de cd-stand een verkoper tegen die 8 jaar in Eindhoven had gewoond –en gestudeerd- en eindigden we in een visrestaurant met uitstekend bereide verse visschotels. Foto: Jerash

Reacties? Mail naar: Kirsten

Naar Jeruzalem...