start Familie en Vrienden Sport Reizen Digi foto's
Inleiding Wetenswaardigheden Deel 1 Deel 2 Prikbord Foto's


Tombe van Itimad-ud-Daulah in Agra
Dinsdag en woensdag: aangezien de inwoners zich hier in Varanasi wassen bij zonsopgang konden we weer vroeg ons bed uit, 5 uur ditmaal. De mannen en vrouwen, niet gescheiden, wassen zich in het zeer verontreinigde water van de Ganges, hierbij gaan ze ook een paar keer kopje onder. De oever van de Ganges bestaat voor grote delen uit trappen die naar het water leiden. Ook zijn er overal brandstapels aan de oevers te vinden. Hier worden overledenen verbrand. Eerst worden ze gewassen in de rivier en daarna worden ze, in een doek omwikkeld, op de brandstapel gelegd, drie palen en wat "poedertjes" eroverheen en dan word de stapel middenin/onder in brand gestoken. Deze lijkverbrandingen duren zo'n drie uur en je ziet feitelijk voornamelijk rook. De rijkste mensen in Varanasi zijn de houtverkopers. De verbrandingen mogen niet gefotografeerd worden, maar we hebben er wel één meegemaakt. De armen kunnen het hout niet of slechts ten dele betalen en worden in massaverbrandingen verbrand of ten dele verbrand met het beschikbare hout. Doodgeborenen en mensen die door een slang zijn gebeten (en nog een paar gevallen, maar die weet ik niet meer) worden als heilig gezien en hoeven daarom het vreselijke verbrandingsritueel niet te ondergaan en worden direct in de Ganges gegooid. De stad zelf, door/voor toeristen ook wel Benares genoemd, bevat ook nog een leuke shoppingwijk: de chowk wijk. Aangezien Varanasi bekend is om haar zijde zijn we nu eens bewust ingegaan op een mannetje die ons graag naar een winkel leidde. Hier hebben we onder andere kussenslopen gekocht, die speciaal voor ons gemaakt werden, omdat het bestaande patroon van ouderwetse bloemetjes op de slopen ons niet beviel. Het viel ons op dat Varanasi weinig vervelende en opdringerige mensen kende, heerlijk. Na nog twee relaxte uren in de tuin van ons hotel namen we om 7 uur de nachttrein naar Delhi: 800 km verderop. Deze trein zou er 12 uur overdoen, maar al na enkele uren bleef hij 5 uur stilstaan (ik heb dus 5 uur geslapen die nacht). Uiteindelijk kwamen we om 2 uur 's middags in Delhi aan. In Delhi hebben we het moderne winkelcentrum "Connaught Place", vernoemd naar een hertog, bezocht. Dit centrum is ontworpen door de New Yorkse Robert Tor Russell en bestaat uit drie straten met zuilen in de vorm van ringen om een park. Het opende zijn deuren in 1931 en riep met haar bogen en zuilengangen de rijke, zeer Engelse huizenrijen in Cheltenham en Bath in herinnering. Het centrale park lag momenteel aan gort, wegens de aanleg van een metrostation. Mede door deze aanleg viel dit winkelcentrum nogal tegen. Het centrum bevatte vele banken, reisbureau's en Indische winkeltjes. We hebben, om de tijd te doden, geluncht in een café dat een uitstekende locatie vormt voor een James Bond film. Vervolgens namen we de trein van 5 uur naar Kalka, 430 km naar het noorden richting Himalaya. De treinreis leek erg op vliegen: dezelfde soort tafeltjes, en je kreeg eten en drinken. De trein was ook nog op tijd, in 4 uur met een hoge gemiddelde snelheid arriveerden we in Kalka waar we het meest nabije hotel namen.
Donderdag: met de wekker op kwart over 5 en in de veronderstelling dat we driekwartier later in de trein naar Shimla zouden zitten, stonden we op. Maar omdat er mist was in de bergen vertrok de trein 7 kwartier later. De treinreis zelf was erg mooi door de bergen en de natuur. Het was een soort boemeltreintje met een aparte zitplaatsverdeling. Wel stopte deze trein ook vele malen voor zo'n 10 minuten pauze. De afgelegde afstand bedroeg 100 kilometer over 1400 meter hoogteverschil in een tijd van 6 uur. In Schimla was de bus naar Manali al vertrokken en werd ons aangeraden in Shimla te overnachten en de bus van de volgende dag te nemen. Een taxi was wel nog mogelijk, maar dat was erg duur. De dure taxi van 25 euro per persoon hebben we dus genomen, wat een nachtrust buiten de deur voor de chauffeur opleverde (deze rit werd "Manali dropping" genoemd). Het was wederom een mooie rit, en hij bracht ons in 7 uur 250 kilometer verder, op nagenoeg gelijke hoogte (2km). In 7 uur kan je ook van Groningen in Parijs komen, welke taxichauffeur krijg je zo gek daarvoor? Onderweg stopten we bij een tempel waar we allen een stip op ons voorhoofd kregen en heerlijke "zoete rijstkorrels", goed voor je karma. In Shimla hadden we een hotel in Manali gereserveerd. Eenmaal daar aangekomen, beviel dit hotel slecht: harde matrassen, zeer stoffig en ongastvrij.





Foto: Taj Mahal te Agra

Ochtendritueel bij sunrise aan de Ganges in Varanasi

Vrijdag: de volgende ochtend, voor het ontbijt, vertrokken we dus naar het hotel Ambika dat wel in onze reisgids stond, maar niet in Shimla bekend was. Dit hotel beviel uitstekend: uitzicht op de Himalaya, een enorm dakterras in de zon, een enorme kamer en vriendelijk personeel. Ook het dorp beviel ons goed: klein en rustig, vrijwel geen last van ondringerige mensen, weinig bedelaars en geen smog. We bleven hier dan ook langer dan gepland, zoveel meer hadden we in Delhi nu ook weer niet te bezichtingen. Na het ontbijt op het zonovergoten dakterras vertrokken we naar de tempeltjes van Visnu. Metname het houtsnijwerk was mooi. Ook waren er warmwaterbronnen in dit dorpje, wat werd gebruikt om te koken en te baden. Vervolgens gingen we op aanraden van de taxichauffeur naar een Shivatempeltje middenin de bergen op 3 kilometer hoogte. Hiervoor moest je wel nog een half uur klimmen (2km), iets wat ook op de rug van een paard kon. Het oranje tempeltje van 1 meter hoog lag bij een bevroren rivier. Officieel hoorde je hier op blote voeten rond te lopen. Een honderd meter lager, lag nog een tempel met open haardvuur en een stel zeer relaxte mannen en rookgerei.... 's Avonds in Manali zijn we gaan shoppen. We hebben vooral functionele voorwerpen gekocht om warm te blijven voor de komende dagen, metname ook de nachten.
Zaterdag: we werden door de taxi voor de Rohtang pas tour van 7,5 uur opgehaald bij ons hotel. De Rothang pas ligt op 4 km hoogte en tijdens de klim passeerden we twee moeilijk begaanbare en gevaarlijke stukken 'weg'. Onze chauffeur heeft zijn auto op die twee punten dan ook laten besturen door een persoon met ervaring. Ik ben veiligheidshalve halverwege zo'n punt uitgestapt: de auto met vierwielsaandrijving slipte alle kanten op. Onderweg kwamen we eerst nog langs een bevroren waterval en mocht ik vele malen op de foto met allerlei Indiërs. Iets wat we ook veel meemaakten bij bezienswaardigheden in andere delen van het land. De Rohtang pas zelf, wederom met de mogelijkheid dit met paarden verder te beklimmen, was erg leuk. Opzich is het meer het gevoel van het staan in de Himalaya op grote hoogte wat het mooi maakt dan het uitzicht zelf, dat niet veel mooier is dan de Pyreneeën danwel Alpen. Het was er wel kouder, ook dankzij de wind op de open plekken. Hoewel we in de sneeuw liepen, was dit in deze maanden te weinig om te skieën. Het viel ons op dat we in deze dagen totaal geen westerse mensen tegenkwamen, op de terugreis naar Delhi na. Wellicht gaan de meeste westerlingen richting de Himalaya in Nepal. Op de terugtocht naar Manali kwamen we nog langs het Gutamakamp, een simpel kamp met daarachter een landelijk Frans gelijkend landschap in de zon, ideaal voor fotografen (vooral als je geen tegenlicht hebt!). We hebben geluncht bij het bord "hoogste pizzahut van de wereld". Die pizzahut zelf was er echter niet, maar de bananenchocoladepannekoek smaakte ook prima. In Manali hadden we een uitstekend restaurant ontdekt waar we de overige dagen zoveel mogelijk hebben gegeten. Hier heb ik ook het begrip "Sizzler" wat overal op de kaart staat begrepen: vlees etc op een hete plaat waar de rook nog vanaf komt bij het opdienen, met een sissend geluid erbij, erg lekker.


Foto: tempel in Varanasi

Heilige steen bij tempel in Himalaya, 3 km hoogte
Zondag: vandaag maakten we een tour van 9 uur. Het eerste punt was een zeer mooie tempel: de Vaisho tempel. In deze grote tempel kochten de Indiers een mandje met allerlei dingen, bloemen, een kleedje etc, die ze bij verschillende punten in de tempel dan moesten achterlaten. Het tweede punt van de tour bracht ons bij een weverij van 10 wevers en vooral: de bijbehorende winkel. Het derde punt was nog lachwekkender: een rabbit farm van wel .... ..... 4 witpluche konijnen in hokjes op een dakterrasje. Vervolgens gingen we door naar Kasol village, een klein dorp zonder bezienswaardigheden maar met een geweldig restaurant voor de lunch. Het laatste punt was een tempel bij warmwaterbronnen met helende werking in Maniskasan village. Om de tempel hingen vele vlaggen en in de tempel was nog een erg mooie binnenplaats. Het dorpje zelf bracht ons nog wat souveniers, metname de bekende olifanten, op en een schouwspel van een vrolijk aangeklede en gedragen draagstoel, waarvan we het achterliggende idee niet meekregen.
Maandag: de zon scheen en we hadden een balkon, een boek, een puzzelboek en set (spel). Om half 7 's avonds, na een laatste bezoek aan het geweldige restaurant, namen we de nachtbus met bedden, naar Delhi.
Dinsdag: de bus kwam 1,5 uur te vroeg in Delhi aan, om half 9 's ochtends. Ons uitgezochte hotel had wederom een dakterras, gevuld met vele lonely planet gids gangers en katten (op straat zie je overal honden en koeien, nooit katten) en had daarnaast een goede kok. Het bevond zich aan de Main Bazar. We gingen na een ontbijt door naar de grootste wijkmoskee van de stad, de Jami Masjid uit 1656, welke nogal tegenviel. De moskee had een groot plein met een waterbassin voor wassing. De plaatselijke Indiërs waren zeer irritant en gaapten je onbeschaamd aan. Velen liepen er in hun beste kledij bij, om daarmee met de toerist tegen betaling op de foto te kunnen. Achter de moskee lag de Chandni Chowk, steegjes met winkeltjes. Elk steegje had zijn eigen thema qua verkoop: kralen (voor sieraden), stof, kaarten, beeldjes etc. Na dit bezoek gingen we naar de graftombe van Humayun, een Mogolgraf (van een keizer) in een tuin dat een inspiratiebron was voor onder andere de Taj Mahal. Behalve dit bekende gebouw, stond er nog een kleinere graftombe bij, de Afsarwala-tombe, welke ook erg aardig was. De binnenkant van beide gebouwen was minder mooi, zoals de naam al suggereerde: vol met grafkisten en niets anders. Op de terugreis hebben we nog de Indian Gate bezocht. Deze gate is gebouwd ter herdenking van de Indiase en Britse soldaten die sneuvelden tijdens de eerste wereldoorlog. De gate ligt in het verlengde van het presidentcomplex (Rashtrapati Bhavan). De bijbehorende gebouwen van deze voormalige ambtswoning van de onderkoning waren opzich mooi, maar ook redelijk simpel.
Rohtang pas in de Himalaya



Afsarwala-tombe in Delhi
Woensdag en donderdag: na 4 heerlijke, hoewel ijskoude, nachten in Manali, waren we nu weer terug in een luidruchtige stad waar ook 's nachts de claxon uitstekend te vinden is. We zaten dus zeer vroeg aan een ontbijt en hebben deze laatste dag gebruikt om rustig de Main Bazar te benutten voor nog wat laatste aankopen. Een taxi, die eerst niet wou starten, bracht ons om 2 uur naar het vliegveld waar we de inlandse vlucht naar Mumbai namen. Daar kregen we een gratis diner, exclusief duur drinken, en een aantal uur later vertrokken we met een "nachtvliegtuig" naar Parijs. Het vliegtuig deed er een uur langer over, van te voren bekend, wegens sterke westenwind. Het vliegtuig naar Düsseldorf was een half uur delayed, maar aangezien mijn terugreizen altijd verkeerd lopen was dit prima te overzien. Om 14:00 locale tijd waren we in Huize Jeroen en na een diner zonder kip lagen we om half 7 in bed.

Vrijdag: en aangezien Jeroen niet kan uitslapen stond hij om half 7 's ochtends dan ook op zijn werk. Ik stond een uur later op en heb nog een dag van de nijlpaarden in de binnenstad genoten. 's Avonds ben ik finaal geveegd door de nummer 1 van de plaatselijke pingpongclub, terwijl ik op die nummer 2 graag nog een revanche heb als ik wel gezond ben! Jeroen speelde, ondanks drie weken gemiste training, de sterren van de hemel resulterend in een zeer nipt verlies tegen een zeer sterke speler.

Zaterdag: aangezien Sven en Jeroen elkaar (vrijwel) nooit meerdere keren op dezelfde locatie, danwel zelfde land, ontmoeten, kwam Sven, tijdens mijn vakantie een baan rijker geworden, dit keer naar Duitsland om mij op te halen (voor de mensen die denken dat dit wel heel aardig van Sven is: hij heeft dus drie weken de auto, en het huis, voor zichzelf gehad...).

Na de ervaringen van deze reis tesamen met mijn vorige reizen; zonder groep, (vrijwel) zonder reserveringen en met wat reisgidsen, kan ik de conclusie trekken dat er nog maar weinig landen zullen zijn waar ik in een georganiseerde groepsreis naar toe zou willen gaan. Misschien dat veiligheid, ouderdom danwel een themareis (fotografie?) nog eens redenen zullen zijn, maar verder.....

Reacties? Mail naar: Kirsten