start Familie en Vrienden Sport Sportfotografie Reisverslag Egypte Digi foto's
Inleiding Wetenswaardigheden Dagen 1 t/m 6 Dagen 7 t/m 12 Dagen 13 t/m 18 Foto's







Casino te Montréal
Dinsdag 29 juli: een vaag geel ding aan de hemel, dus we waren onze tent uitgebrand. Tijdens het loopje naar de douche, loopje door naar zwembad zonder douche, besloten om te gaan zwemmen en dat we Sven maar es uit de tent gingen halen. Geen Sven!! Even later aan het ontbijt was Sven nog steeds anders, hij had voor zijn eerste slok koffie al bedacht en laten zien hoe je de worst open kon krijgen. Hij heeft namelijk seksuele voorlichting gehad. Dit was ook bij het sluiten weer merkbaar, dat kan namelijk zonder dat er water bij komt afgesloten worden. Na het baantjes trekken van 7 meter per baan plus wat geklooi gingen we toch nog even douchen in een ander toiletgebouw. Het werd duidelijk waarom we bij het andere gebouw stonden. Die was veel slechter. We vertrokken naar het Casino te Montréal, omdat Sven hier graag heen wou. Aangezien hij een twijfelachtig uiterlijk qua leeftijd heeft werd hem dan ook om een paspoort gevraagd. Het casino liet weer het bekende beeld van 50+ers achter de automaten zien. Na een spelletje bingo achter een grootse draaibal gingen we door naar bal 2, de biosphere. Dit is een soort glazen grote doorzichtige bal in de buurt van het casino en ook vlakbij het niet te vinden formule1 circuit. Het is gebouwd voor de expo van 1967.
Na dit laatste bezoek aan Montréal gingen we naar Rockport, 3 uur richting Toronto in de buurt van Kingston en “the thousands Islands”. Het vinden van een supermarkt is een vreemd karwei: 20 kilometer verderop is de eerste supermarkt. Hout voor een kampvuur kon je wel zo voor je campingplaats kopen. De koopwijze was iets ouderwetser, aangezien de verkopers een IQ van een stuk hout hadden en hun woordenschat bestond uit de woorden “huh, ah en wood”. Die avond op de boscamping gingen we barbeknoeien. Nadat Sven ons (Patrick en ik) het compliment gaf dat we zo goed waren (okee, ons inkoopbeleid dan) liet hij zien dat hij ook iets goed fout kon doen: een mooi op hoogte gemaakt stellage van hout dat daarna weer instortte. De marshmallows zak was bijna leeg dus hebben we maar een nieuwe gekocht; 1,36 kg leek ons wel genoeg. Sven wilde de eekhoorns nog met vlees voeren en Patrick heeft toen het vuur maar van jelly beans voorzien. Probeer dit vooral zelf uit. Deze snoepjes zien er heel vrolijk en verleidelijk uit, ze zijn echter niet te eten. Het vuur laat ze echter veel groter en anders worden. De camping was zo ingericht dat je je buren amper zag en dat je dus midden in een bos, in ons geval op een heuvel, staat. Na een avondwandeling (erg gezellig in het pikkedonker) dan maar te bedde.


De biospheer te Montréal



Eekhoorns lusten marshmallows..
Woensdag 30 juli: Patrick wordt gek van de eekhoorns. Het lijken net mensen, ze lopen achter elkaar, ze komen te dichtbij enzovoort. Hoe kan het dat er eerst nog maar 3 eekhoorns waren en nu zoveel meer? Tja, zonder seksuele voorlichting is dit een moeilijk te beantwoorden vraag. Hij kent echter wel de verkorte versie van de bijtjes en de bloemetjes.. Misschien kan Sven deze vraag beantwoorden, misschien zelfs wel voor zijn eerste slok koffie. De ochtend hebben we besteed aan een stuk zwemmen naar een eilandje vanaf het strand van onze camping. Op dit eilandje stond een huis, op bijna elk eiland staat een huis, dus we mochten er niet op. De middag hebben we een motorboot gehuurd voor 4 uur en zijn daarmee over de rivier en langs haar eilanden gevaren, vooral de USA zijde, waar we ook nog aan wal zijn geweest. Die avond gingen we wederom barbecuen. De vele eekhoorns hebben we nog wat gevoerd. Ze lusten marshmallows, appels, pindakaas en feitelijk alles volgens Anil.

Donderdag 31 juli:
wederom een ochtend aan het strand waar Jeroen en Patrick nog een eindje zijn wezen zwemmen om de camping heen, maar de stroming onder de brug was te sterk om dat rond te maken. Daarna voor het eerst de Wendy’s bezocht. Hier werd de gehele vakantie op de radio al reclame voor gemaakt en nu mochten we het dus zelf uitvinden. Het is een soort McDonalds keten, maar de patat is beter. Uiteraard een paar andere gerechten en verder vierkante burgers. Na deze stop door naar Toronto. Patrick lag net in de auto te slapen toen Jeroen hem weer wakker maakte door even naast het asfalt te rijden.. En na een kwartier zoeken te Toronto kwamen we uiteindelijk om half 7 aan. De autorit was vrij saai, alleen maar snelweg, cruise control en slechte radiozenders. Dat laatste was niet nieuw, de muziek heeft deels bekende muziek en is niet echt goed te noemen. De zender Bob.fm is soms nog wel aardig. Bij Anil hebben we niet veel meer gedaan, een beetje gegeten en de vakantieverhalen verteld.
Vrijdag 1 augustus: de Tornoto dag. Toronto heeft 4 miljoen inwoners op 259 vierkante kilometer en ziet eruit als een typisch Amerikaanse stad. Het is de rijkste en welvarendste stad van Canada en is tevens het financiële en commerciële centrum van het land. De plannen om deze stad te bekijken zijn zo’n 8 keer thuis gewijzigd, dit werd het uiteindelijk: de minivan terugbrengen. Daarna in de minivan van Anil met vrouw en dochter naar een eiland geweest (feitelijk zijn het er drie, Toronto Islands via het Ontario meer). Op de boot heb je een mooi uitzicht op de stad, als het niet half mistig is. Op het eiland is een pretpark waar je als je 6 bent je uitstekend kan vermaken. De overigen kunnen wandelen, fietsen en naar de andere kant lopen voor nog een uitzicht. Daarna zijn we gedropt in de stad waar we vele straten, het grootste en deels ondergrondse winkelcentrum hebben bezocht en via een hele berg schoenenwinkels voor sandalen van een bepaald merk (in Europa alleen in een winkel in Zwisterland te krijgen) uiteindelijk terecht kwamen in the Sky Dome (sinds 1989), het stadion, eerste klasse, bij een american football wedstrijd.


Toronto City Hall

Uitzicht op onder andere de CN-tower en het stadion
Hiervoor hebben we onder andere nog de city hall gezien, twee halfronde gebouwen met een leuk plein ervoor en ertussen, waar in de winter wordt geschaatst. Daarna door naar de nabijgelegen CN tower, waar we de stad bij nacht zagen. De CN tower is het hoogste door mensen gemaakte punt en is 553 meter hoog. De start begon in februari 1973 en was 4 maanden later klaar. In het brede deel op 342 meter hoog kan je schuin omlaag kijken en een heel klein stukje door het glas loodrecht omlaag. Wanneer je er echter gaat dineren, zit je ook op een glazen vloer en draai je rond, 72 minuten voor één rondje. Je kan ook naar het hoogste punt van de toren. De toren staat ook nog in dienst van de telecommunicatie, dit was zelfs het doel om de toren te bouwen in verband met de hoogte van de overige gebouwen in Toronto. De CN tower behoort tot de zeven moderne wereldwonderen en op een heldere dag is één van de 7 klassieke wereldwonderen te zien: de Niagara watervallen. Na de toren gingen we “huiswaarts” met de metro. We waren om kwart over één bij Anil.
Zaterdag en zondag 2 en 3 augustus: we hebben lekker uitgeslapen en ontbeten. Daarna zijn we naar een soort Chinees tax-free winkelcentrum gegaan en vervolgens door naar het vliegveld, natuurlijk in onze ziekebruinehondgeleshirts. Daar aangekomen moesten we afscheid nemen van Jeroen. Hij bleef nog twee weken zodat hij een congres op kosten van de baas (plus vliegticket..) een conferentie kon bijwonen. Wij mochten 1,5 uur in de rij staan en daarna vertrok het vliegtuig ook 1,5 uur later. In het vliegtuig keek een ieder weer een verschillende film. Door de vertraging moesten we minder lang wachten op de overstap in Engeland. Het Toronto-Londen vliegtuig voor ons had ook vertraging en de overstappers naar Schiphol hadden hun aansluiting wel gemist. Wij hadden echter meer tijdsverschil en konden door. De bagage had kennelijk wel meer tijd nodig. De bagage van Patrick is niet aangekomen en die van mij kwam een half uur na de rest nog eens met 3 andere koffers aan. Mijn tas was zwaar beschadigd met als gevolg dat ik nu een nieuwe krijg van de vliegmaatschappij (British Airways) die binnen 5 dagen voor de deur wordt afgeleverd. De bagage van Patrick zou dan ook voor de deur gebracht moeten worden….Al met al heeft ons dat nog ruim een uur extra gekocht en konden we toen door naar met Marie-Anne naar de auto en naar Schrappinga. Daar hebben we nog wat foto’s gebrand en Chinees gegeten en konden Patrick en ik door naar Groningen. Om half 8 waren we thuis. Om drie uur ’s nachts kwam de eerste mail…


Toronto bij nacht, met het stadion


Reacties? Mail naar: Kirsten


1