Saint-Anne-de-Beaupré te Quebec
|
Woensdag 23 juli: ondanks de brandende zon op de tent hebben we goed kunnen doorslapen en vervolgens met een typisch Canadees ontbijt ontbeten, wafels met maple sirop (soort stroop), erg lekker. Daarna de stad in naar een Sciene museum en shoppen. Het museum laat de Canadese ruimtevaarthistorie zien en verder de industriële technologie, het vervoer en een aantal interactieve zaken. Je kan er zelfs echte kuikens uit een ei zien komen. Toevallig zijn onze overburen in Oosterwolde pluimveehouders…en aangezien deze wat ver lopen was gingen we naar het Museum of Canedian War waar de tweede wereldoorlog zonder concentratiekampen werd verteld. Jeroen heeft nog het parlementsgebouw met een rondleiding door de kamers bekeken. Die avond zijn we doorgereden naar Trembland. In een auto versta je elkaar niet altijd even goed.., Kirsten “ we hebben het verkeerde seizoen uitgekozen (winter is heel mooi in dit gebied)”, Sven: “ ja, maar de andere zenders zijn al helemaal slecht” (hij verstond stations in plaats van seizoen), Patrick: “welke bevers (zenders dus) moeten we vangen?”. We zijn nog gestopt bij een huis met windmolen, wat Nederlanders zouden moeten zijn….NOT, Dave lult uit zijn nek. We kwamen uiteindelijk vrij laat aan en na wat belletjes kwam er een man die ons naar een stuk donker land bracht, waar ook water scheen te zijn. Hier hebben we in de middle of nowhere de plaastelijke greppel van heel dichtbij gezien en verder in een park gekampeerd. ‘s Nachts hoorden we dan ook een bevers. Het Canadese Frans is duidelijk anders dan het Frans uit Frankrijk. Québec is het grootste Franstalige gebied en de inwoners zijn erg pro hun taal en cultuur.
|
Donderdag 24 juli: het stuk water bleek een rivier te zijn waar je op kon kanoen. We hebben deze dag het nationale parc van Trembland bekeken op mountainbikes/ter voet, in de regen. Feitelijk is het net zo’n bos met meren dat je in Duitsland of Frankrijk kan aantreffen, het is alleen wat groter. Na wat rally wegen en een lunch met een speciaal voor ons schoongemaakte tafel bij een benzinepomp gingen we naar Québec. Camembrie met honig is lekker hebben we hier ontdekt. Die avond heerlijk in een papegaairestaurant gegeten, waar de charmante serveerster heel wat indruk heeft gemaakt op Patrick, jammer genoeg ging ze niet in op zijn versierpogingen.
Vrijdag 25 juli: we hebben Quebec city bezocht, twee keer zo groot als Enschede (krap 93 vierkante kilometer), 20 keer zoveel belangrijke/mooie gebouwen. Quebec ligt op de heuvel van Cap Diamont aan de rivier St. Lawrence, een van de grootste rivieren van de wereld. In de stad hebben we de Notre Dame zoveel (Basilique Notre-Dame-de-Quebec) bekeken, het parlementsgebouw (hoofdstad van de provincie), de vesting, chateau Frontenac (sinds 1893 en bevat 600 luxeverblijven) en een park aan de brede rivier St. Lawrence. Al deze gebouwen liggen wederom vlak bijelkaar. Het stadsleven is een stuk vrolijker en drukker dan Ottawa en je proeft het Frans-Canadees nationalisme. Eenmaal op de camping aangekomen zijn we met het nieuwe fantasytoernooi-voorwerp, een rooster als vierkant badmintonracket, gaan barbeknoeien. Patrick is het Frans allang zat: “je parle een pietsje peu francais” .
We sloten de avond af met enkele marshmallows en probeerden toen de slaap te vatten door de stortbuien door, niet iedereen natuurlijk, en daarom hebben we nu mooie douchegordijnen.
|
Chateau Frontenac te Quebec
|
"Skyline" te Quebec
|
Zaterdag 26 juli: vanuit de tent door naar de douche en haar muziek. Op vele camping sanitair gebouwen is het gewoon er een radio te installeren zodat je tijdens het douchen en dergelijke vergezeld wordt van mooie Franstalige maar ook Engelse muziek. Aangezien het regende hebben we ontbeten in “Normandin”. Er waren meer mensen op dit ontbijtidee gekomen..vervolgens gingen we door naar het park Aquarium Quebec. Hier werd veel reclame voor gemaakt, de prijs en de plaatjes brachten je ook op het idee dat het een groots park met veel verschillende vissen in veel water en nog wat zeehonden en poolberen waren. Het choco-softijs was goed, de zeehondenshow niet en de rest kunt u op 10 keer betere wijze ook in het Dolfinarium aanschouwen. Het park lag aan een van de twee grote, en naast elkaar gelegen bruggen van Quebec. De ene brug is gebouwd door de heer Eiffel, tevens ontwerper van een torentje in Parijs. Deze brug is wel tijdens de maak een keer ingestort en later nog een keer. Zijn torentje staat nog wel… We gingen nog door naar de basiliek van Sint Anne. Deze basiliek heeft een onbrandbaar Maria beeld (logisch, een beeld van goud brandt niet) met een uiterlijk van een soort sacre Coeur. Naast deze kerk ligt nog Cyclopanorama, dit is een soort uitzicht op een scherm rondom je heen van Jerusalem, veel aangedaan door pelgrims. Op de terugweg kwamen we nog langs de grootste rivier van Quebec. Deze is hoger dan de Niagarawatervallen, daarmee is dan ook alles hierover gezegd. Die avond hebben we weer bij Normandin gegeten, waarbij je een soort half om half menu’s kon kiezen, bijvoorbeeld pizza met spaghetti en salade. Daarna nog naar een vaag poolcafé en toen weer met het typisch Nederlandse weer naar bed.
|
Zondag 27 juli: ontbijt in de auto, vanwege het fantastische weer. Sven kwam na een ommetje als laatste terug bij de auto en aangezien de achterklep van de auto nog dicht moest riep Patrick: “ Sven, achterklep dichtdoen!” Sven hoorde het niet dus kwam ik er overheen: “Sven, klep dicht!”. Dit werd begrepen en we konden vertrekken naar Montréal. Dit was 250 kilometer rijden en tussendoor zochten we nog een groots houten herenhuis in St. Croix. Geen houten huis te vinden, wel een aardig kerkje en weer de nodige wegwerkzaamheden en Kirsten aan het stuur. In een voorstad van Montréal woonde een vriendin/oud-collega van Jeroen, Sophie waar we een kop thee/koffie hebben gedronken en vervolgens gingen we met haar naar de stad. Montréal was door haar ligging aan de rivieren Ottawa en en St.Lawrence het eerste handelscentrum.
Tegenwoordig vindt de handel meer vanuit Toronto plaats en trekt Montréal meer bezoekers door haar culturele diversiteit. De stad telt 3 miljoen inwoners, 70% hiervan van Frankrijk afkomstig. Het wegenpartroon is recht en de boulevard Saint-Lawrene, ookwel “The Main” genoemd deelt de stad in twee delen. We hebben het oude deel van de stad gezien met haar stadhuis en de basiliek, daarna via Chinatown naar het moderne gedeelte met vele moderne glimmende gebouwen. Montréal komt echt over als een normale Europese stad, met gewone winkels (ook veel souvernierszaakjes) en gebouwen. Montréal heeft vele parken en musea en natuurlijk ook weer een Notre-Dame (Basilique Notre-Dame-de-Montreal). In een van de parken (waarschijnlijk parc mont-royal) is een enorme heuvel waarbij je een mooi uitzicht op de stad krijgt. Deze heuvel is ook erg geliefd voor vele hardlopers. Na een diner in een Afghaans restaurant liepen we via de mooi verlichte skyline en oever (met onder ander een kerk en een koepel erg mooi belicht) naar de auto.
|
In het biodome te Montréal
|
In de kas van de botanische tuin te Montréal
|
Maandag 28 juli: we hadden met Sophie afgesproken in het Olympisch stadion. Hier kon je vele dingen doen. We begonnen met het biodome. Dit is een soort park waar je alle jaargetijden ziet met haar flora en fauna. We hebben papegaaien, piranha’s, pinguïns, vleermuizen enzovoort gezien. Daarna gingen we via een korte tussenstop langs de auto en haar laptop om onze volle camera’s te legen (op de stoep gezeten) naar het Olympisch stadion zelf. In 1976 waren hier de zomerspelen. De toren zie je van vele delen uit de stad en was zeker ook voor die tijd een zeer modern gebouw. Je kan de toren op met een kabelbaan aan de buitenkant, waar 76 mensen binnen 2 minuten vervoerd kunnen worden, om vervolgens 175 meter hoger de stad van een ander aangezicht te aanschouwen. Je kan daana ook nog het sports centre bekijken.
|
|
Hierna gingen we naar de botanische tuin, één van de grootste van de wereld en deze had vele verschillende soorten tuinen, een Japanse (klein deel en met Bonsaibomen), een Chinese, een Europese, een groentetuin en nog vele anderen. Ook was er een grote kas met onder andere levende steentjes en cactussen. Omdat het park nogal groot is (73 ha), rijdt er een treintje. We gingen na dit bezoek uiteten in een vrij lux en typisch Canadees restaurant samen met twee vrienden van Sophie. De obers liepen in een soort oude klederdracht en het eten was erg lekker. Daarna hebben we de brug van Montreal en het onderliggende formule1 circuit en casino enkele malen extra gezien en kwamen we dus wat later op de camping aan.
|
Het olympisch centrum te Montréal
|
